Cytaty na temat ciasnota

„Istnieje dwojaka śmiałość: śmiałość płynąca z wyższości i śmiałość zrodzona z ciasnoty umysłu.”

„Dowiadujemy się z niego, że wilgoć i niezdrowe powietrze oraz ciasnota to były klasyczne warunki, w jakich musiał żyć proletariat w XIX wieku. Dziś w Polsce można spotkać bezdomnych nawet po wyższych studiach, więc postęp jest ogromny. Nie mają też oni piwnicznej izby, bo to są w miastach najdroższe miejsca, przeznaczone na restauracje, bary, puby i nocne lokale. Bezdomni żyją dziś na ulicy, więc żadna zatęchła wilgoć i żadna ciasnota ich nie dotyczy.”

„Być może bezdomności doświadcza każdy, kto najgłębiej pragnie domu. Ze zdarzeń nieuchwytnych, prawie niewytłumaczalnych – jak mowa milczenia, ciasnota własnego ciała, spojrzenie psa – buduje swój dom. Może pewniejszego domu nie ma.”

„Rysio w czasie okupacji ryzykował życie! Przechowywał Żydów. I to nie jednego czy dwóch, ale chyba z kilkunastu! Miał malutkie dwupokojowe mieszkanko w bloku na Żoliborzu i w tej ciasnocie potrafił wygospodarować miejsce i dla naszego drużynowego z harcerstwa Antka Rosentala, i dla naszych kolegów z klasy. Dla mnie był to szczyt bohaterstwa.”

„Oni są jednak też pożyteczni, są darem od Boga, bo przez swój skrajny anachronizm przyspieszają proces zrywania złogów polskiego prowincjonalizmu, klerykalizmy, ciasnoty, sarmatyzmu.”

„Brud, ciasnota, bezczeszczenie człowieka pracy, bezczeszczenie kobiety. Była szydercza, bezkarna bezczelność rozpusty, maminych synków, fircykowatych studentów i kupczyków. Żartem albo wybuchem wzgardliwego zniecierpliwienia kwitowano łzy i skargi okradzionych, pokrzywdzonych, oszukanych. Olimpijski spokój pasożytów, wyróżniających się tylko tym, że nic nie robili, niczego nie szukali, niczego nie dali światu!”

„Ciasnota poglądów dopiero na wielkich przestrzeniach jest groźna.”

„Znaleźliśmy obiekty zdjęciowe. Pokazaliśmy je naszym aktorom. Chodziło o to, żeby nie poruszali się w wirtualnej przestrzeni. Żeby jak najwięcej skonkretyzować. Bo to działa na wyobraźnię aktorów. Potem poznali postaci z drugiego, trzeciego planu – swoje dzieci, rodzinę. Z dziećmi oswajali się kilka miesięcy. Arek przez dwa tygodnie praktykował w firmie montującej klimatyzatory. Wszystko po to, żeby na planie nie mieli własnych myśli i odczuć, tylko myśli i odczucia postaci. Na koniec, w przeddzień zdjęć przynieśli do filmowego mieszkania swoje własne, drobne przedmioty, pamiątki. Chcieliśmy, żeby pomieszkali wspólnie z tydzień, pomęczyli na pudłach, w ciasnocie, z jedną łazienką. Ale to nie było możliwe. To był film nisko-budżetowy.”

„Zaczynamy być ofiarami zatłoczenia, ściśnięcia. Coraz mniej jest miejsca dla nas. Coraz większe apartamenty dla jednych i coraz mniejsze klitki dla innych. Coraz ciaśniej na parkingach i na ulicach. I w tej ciasnocie się miotamy, a kultura naciąga na nas kaftan dobrych obyczajów. I tylko w tym sensie mogłabym się zgodzić, że jesteśmy ofiarami zabezpieczenia przed konfliktem – zmniejsza się tolerancja na agresję, a rośnie zapotrzebowanie na savoir vivre. Z perspektywy naszej kultury lepsi są depresjonaci zalegający w mieszkaniach niż agresywni i aktywni kibole miotający się po ulicach.”

„Ciasnota umysłowa, brak wyobraźni i nietolerancja są jak pasożyty. Zmieniają właściciela, zmieniają kształt i żyją wiecznie.”