Cytaty o pięknie i wyglądzie

„Niekiedy, aby zrealizować projekt, albo wypełnić zadanie, jesteśmy zmuszeni do ukrywania prawdziwej tożsamości i posługiwania się fikcyjnym imieniem i wyglądem.”

„Piękno: siła, którą kobieta oczarowuje kochanka, a przeraża męża.”

„Bo co to znaczy ładna – na planie i podczas sesji fotograficznych mam osoby, których zadaniem jest wyłącznie dbanie o mój wygląd. Potem zdjęcia obrabiają graficy. Tymczasem na co dzień nie jestem tak perfekcyjna. Kiedy wstaję rano, wyglądam jak Sylvia, moja bohaterka z Granic miłości, po przepłakanej nocy.”

„Latarnia, która świeci
pięknem i nauką.”

„Piękno jest podejrzanie łatwe. Oblicze pięknej kobiety lub przystojnego mężczyzny jest tak doskonałe i sformalizowane, że natychmiast pobudza widza. Jestem bardzo podejrzliwy do tego. I coraz bardziej myślę, że interesuje mnie coś przeciwnego – staram się znaleźć sens i wartość w brzydocie.”

„Zachwycamy się pozornym pięknem. Ta obsesja doprowadza tylko do tego, że dziewczyny mają bulimię i nerwicę. „Masz być piękna, szczupła, smukła!” – one są tym zaszczute. Ja teraz znam najpiękniejszych ludzi na świecie, bo prawdziwe piękno jest gdzie indziej. Ten jest piękny, w którym się pali, który ma pasję, miłość. Ile taki sparaliżowany chłopak wie o życiu! Bo inaczej patrzy. Siedzi przykuty do wózka i dopiero widzi, jakie niezwykłe jest życie. A my tego nie wiemy, bo najczęściej zajmujemy się głupotami. Oczywiście czasem po nocach płaczę, boję się, Boże, co ja sobie wzięłam na głowę! Przecież jestem tylko kimś zwyczajnym…”

„Świat nie jest tak prosty, jak niektórzy chcieliby nam wmówić. Kontury są niewyraźnie, liczą się odcienie. Nic nie jest czarne albo białe. Zło może skrywać dobro albo piękno i na odwrót, a żadne z tych pojęć nie wyklucza drugiego. Istota ludzka potrafi kochać i zdradzić ukochaną osobę, co w niczym nie zaprzecza autentyczności jej uczuć.”

„Gdybym miała zrobić sobie tatuaż, chciałabym mieć wytatuowany na ramieniu napis szczęście.”

„Siła i piękno są darem młodości.”

„Zdjęcie to wyrażanie wrażeń. Jeżeli piękno nie będzie istnieć w nas samych, to jak w ogóle będziemy mogli je zauważyć?”

„Czuję presję związana ze swoim wyglądem. Starzeję się i zauważam coraz więcej zmian.(…) Ale jeszcze nie zdarzyło mi się spojrzeć w lustro i krzyknąć: „A niech to, już za późno”. Wręcz przeciwnie. Czuję się dobrze ze sobą i tam gdzie jestem.”

„Każdy wiek ma swoje plusy i minusy. Nigdy jednak nie jest za późno, by czegoś się nauczyć, cieszyć pięknem, uwodzić ludzi. Myślę, że najlepszym sposobem spędzania życia jest praca.”

„Wiosna warszawska jest wiosną pokrzywdzoną. Morze atramentu wylano dla uświadomienia ludzkości uroków wiosny paryskiej czy wiedeńskiej. Powstała cała literatura muzyczna narzucająca światu nastroje tych wiosen. Ludzie na najróżniejszych równoleżnikach i południkach nauczyli się zachwycać paryską i wiedeńską wiosną, marzyć o nich, tęsknić do nich. Jest to ogromna mistyfikacja, oparta o reklamową potęgę sztuki: poeci, malarze i muzycy Wiednia i Paryża potrafili po prostu tak reklamować i spopularyzować swe wiosny, że uczynili z nich ideał dla reszty świata. Czas najwyższy zdemaskować tę grę! Warszawska wiosna na pewno w niczym nie ustępuje paryskiej czy wiedeńskiej. Gdzież jest bowiem na świecie miasto, w którym pierwsze promienie słońca tak przekornie poczynają sobie z topniejącym śniegiem, takie w nim zapalają tęczowe blaski i tak rycersko zmuszają go do ustąpienia? Gdzież jest na świecie miasto, w którym pierwsze wiosenne ciepło tak leniwie i radośnie przykleja zimową odzież do pleców i tak powołująco zmusza do jej zrzucenia? Gdzież jest na świecie miasto, w którym pachnący świeży wiatr od rzeki tyle w sobie niesie dziwnej melancholii, uciskającej duszę w pełne złota poranki, widoczne w prostokątach wiosennych, błękitnych okien? Gdzież jest na świecie miasto, w którym rozedrgane zmierzchy uliczne przepojone są tak trudną i nigdy nie wyjaśnioną tęsknotą za niewiadomym, za nigdy nie zniszczonym, za czymś, o czym nic nie wiemy, czego bardzo pragniemy i czego nigdy nie dostaniemy ani nie osiągniemy w naszym pojedynczym, własnym życiu. Chyba nie ma na świecie takiego miasta, tak właśnie jak niepowtarzalne nigdzie indziej są warszawskie wiosenne zapachy, nastroje, uczucia i myśli. I dlatego nie mówcie nam o wiosnach paryskich czy wiedeńskich! Nam, którzy wiemy, czym jest, czym być potrafi warszawska wiosna.”

„Dlatego też wymyśliliśmy kiedyś etykietkę „love metal”, bo w tym, co robimy, jest dużo poetyckości i wrażliwości. Nigdy nie staraliśmy się być śmiertelnie poważni i agresywni. To znaczy, ja wciąż uważam, że muzyka może być ciężka, ostra, agresywna i surowa, ale zarazem musi być piękna. Piękno to podstawa.”

„Chociaż prawda to piękno, jednakże piękno nie musi być prawdą.”

„Taka moda,
by nie wierzyć w Boga,
tylko w metki i loga.”

„Piękno nie jest jedynie w jasnej twarzy, ale ukryte jest w środku.”

„Ja sam, dopóki nie wziąłem ślubu kościelnego, nie mogłem dotknąć mojej ukochanej. Ona była dla mnie uosobieniem kultu kobiecości. Kobiety były ciepłe, staranne, dbały o każdego rannego. To było zupełnie niezwykłe. Teraz, gdy czytam, że kobiety powinny być bardziej „męskie”, silniejsze, to uważam, że to jest wielka strata. Kobiety mają zupełnie inną naturę niż nasza. Nawet w najgorszych momentach dbały o swój wygląd. Mało tego, dbały też o to, jak my wyglądamy. Motywowały nas: „ogol się”, „zobacz, tam jest kran i woda, umyj się.””

„Do Polski moda na reżyserski teatr operowy dotarła z poślizgiem. Teraz czekam na wielkich inscenizatorów, a nie na wykreowanych przez media nowicjuszy pragnących eksperymentować na nieznanej im sztuce.”