Cytaty z książki

O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu

„Bieganie jest dla mnie pożytecznym ćwiczeniem, a jednocześnie pożyteczną metaforą. (…) Chodzi o to, czy byłem, czy nie byłem lepszy niż wczoraj. W biegach długodystansowych jedynym przeciwnikiem, jakiego ma się do pokonania, jesteśmy my sami i to, jacy byliśmy wczoraj.”

„Biegnąc, nic nie robię, tylko biegnę. Zasadniczo biegnę w pustce. Innymi słowy, biegnę po to, żeby osiągnąć pustkę. Ale jak można się spodziewać, w takiej pustce myśli kryją się naturalnie. To oczywiste. W ludzkim umyśle nie może istnieć całkowita pustka. Emocje ludzkie nie są wystarczająco silne ani zintegrowane, żeby dać sobie radę z prawdziwą nicością.”

„Dżentelmen nie powinien opowiadać na prawo i lewo, jak dba o formę.”

„By uporać się z czymś, co jest niezdrowe, trzeba mieć końskie zdrowie. Tak brzmi moje motto. Mówiąc inaczej, niezdrowa dusza wymaga zdrowego ciała.”

„(…) chodzi o to, żeby radość, jaką odczuwam na końcu każdego biegu, przetrwała do dnia następnego. Tę samą taktykę stosuję, gdy piszę powieść. Każdego dnia przerywam w miejscu, w którym wiem, że mógłbym pisać dalej. Spróbujcie tego, a praca pójdzie wam kolejnego dnia zaskakująco łatwo. (…) Żeby wytrwać w czymkolwiek, trzeba utrzymać rytm.”

„Pisanie powieści jest dla mnie wspinaczką na stromą górę, wdrapywaniem się po ścianie zbocza, wchodzeniem na szczyt po długiej i wyczerpującej wyprawie. Pokonuje się własne ograniczenia albo nie; jedno albo drugie. Ten obraz zawsze mi towarzyszy, kiedy piszę.”

„Powiem coś banalnego: jeśli – jak powiadają – rzecz jest warta zrobienia, trzeba poświęcić jej wszystkie siły, a nawet więcej.”

„Granica oddzielająca zdrową pewność siebie od niezdrowej dumy jest cieniutka.”

„Nic dobrego nie wychodzi nigdy z mieszania przyjaźni z pracą i seksem.”

„Jeśli raz złamie jedną ze swych zasad, zaraz złamię wszystkie.”

„Pisanie – obojętnie z której strony się na nie patrzy – nie jest zdrowym zajęciem.”

„Ludzie zazwyczaj lubią przebywać w pobliżu rzeki. (…) Ludzie zbierają się na brzegach rzeki, jakby przyciągał ich jakiś magnes. Oglądanie każdego dnia tak dużej ilości wody ma zapewne jakieś znaczenie dla istot ludzkich. (…) Jeśli przez dłuższy czas nie widuję wody, czuje, że coś zaczyna we mnie powoli wysychać.”