Cytaty z książki
Atma

Młody Adam Jaworski boryka się z problemami egzystencjalnymi. Decyduje się na ostateczny krok i pragnie pozbawić się życia. Doznaje widzenia, w którym jego dusza przenosi się w zaświaty. Tam spotyka Boga, który nakazuje mu poprawę i kieruje go ponownie na ziemię. Przed powrotem Adam spotyka jeszcze jedną osobę, Atmę – kobietę, którą nieoczekiwanie pozna także w realnym życiu. Co wyniknie z tej znajomości? „Atma" to najbardziej mistyczna powieść w dorobku Marii Rodziewiczówny. Odzwierciedla fascynacje autorki wschodnią filozofią, którą próbuje pogodzić z wiarą katolicką. To uniwersalna historia o miłości i przebaczeniu. Maria Rodziewiczówna - (1864-1944) polska powieściopisarka i nowelistka. Debiutowała w 1882 roku jako autorka nowel. Jej powieść "Straszny Dziadunio" otrzymała wyróżnienie w konkursie "Świtu" (1887), a kolejna powieść "Dewajtis" zdobyła nagrodę "Kuriera Warszawskiego". Od czasów I wojny światowej autorka była aktywistką społeczną. Wydawała i redagowała czasopismo dla gospodyń wiejskich "Ziemianka". Interesowała ją sprawa utrzymania ziemi, wierność wartościom patriotycznym, kult polskiej przyrody oraz kwestie emancypacji kobiet. Jej najbardziej znane utwory to: "Dewajtis", "Lato leśnych ludzi", "Między ustami a brzegiem pucharu".

„Teraz takeśmy z tą ziemią jedno, że nie wiem, czy ona jest moją, czy ja jestem jej…”
ziemianin walczący o utrzymanie rodzinnego majątku do swego brata
Atma
Źródło: s. 49