„Po tym poznaje się wielkich pisarzy, że wchodzą w twoją pamięć bez śladu, jak cienka igła, ale już nigdy się od nich nie uwolnisz.”

„Jestem twoją małą zboczoną dziewczynką. Bardzo cię kocham. Jestem taka napalona, kiedy do mnie wchodzisz. Powiedz, że mnie kochasz…”

„Tańcowała igła z nitką,
Igła – pięknie, nitka – brzydko.”

„Świat jest mały; czy dlatego należy uwolnić go od wielkich ludzi?”

„Tak, Leopold Tyrmand jest wielkim pisarzem. Dla gówniarzy.”

„Wielki pisarz jest męczennikiem, który nie umrze, oto wszystko.”

„Nareszcie się pytam: „to znaczy, że pamięć nie jest potrzebna? Wszystko, co minęło, trzeba pogrzebać i zapomnieć?”. A on wielką igłą, chyba szewską zaszywa sobie dziurę w rękawie i powiada: – Pogrzebać – tak, zapomnieć – nie. Chodzi o to, żeby nie gnić za życia.”

„Nigdy nie udało mi się uwolnić od własnego sumienia. Lecz przez całe życie – nawet kiedy byłem jeszcze śmiertelnym młodzieńcem – czułem nieodparte pragnienie, by wbrew sumieniu dążyć do osiągnięcia doznań o wielkiej intensywności.”

„Praca pisarza jest dlatego tak ciekawa, że pisarz nigdy nie napisał swojego najlepszego dzieła.”

„… ziemia jest wielkim tropem.
Odszperaj pochodzenie, które strzeże, wielki ślad, gdzie krzepnie nieobecność.”