„Niech wzrok twój w słońce, dech twój w wicher przejdzie… Jesteś wszystkimi kolorami jednocześnie, w największej ich jaskrawości.”

„Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.”

„Do bramy, bo pada deszcz
zaćpasz, przejdzie dreszcz
i wróci wróci tęcza barw
i pęknie twój wrogi świat
i znów przed życiem, przed życiem pęknie strach
twój strach, twój strach, twój strach
który cię zmusza, aby ćpać”

„Nie badaj, dokąd prowadzi każdy twój krok: tylko ten, kto wzrokiem sięga daleko, znajduje właściwą drogę.”

„Jeżeli płaczesz nad tym, że w twoim życiu słońce zapadło za horyzontem, łzy przeszkodzą ci dostrzec piękno gwiazd”

„Król dzikusów tylko łagodnie spytał Aleksandra Macedońskiego:
„Powiedz, czy w twoim wielkim kraju słońce świeci?”
„Jeszcze jak! Jak słońce jest na niebie, to ono świeci”.
„A czy deszcz pada w twoim wielkim kraju?”
„Co za pytanie? Jak deszcz sobie pada, to on pada”.
„A czy w twoim wielkim kraju jest trzoda chlewna?”
„Daj ci Boże tyle trzody chlewnej, ile tego jest w moim kraju”.
Zamyślił się król dzikusów, a potem powiada:
„Wiesz co, Aleksandrze Macedoński, o ile w twoim kraju jeszcze świeci słońce i jeszcze pada deszcz, to jedynie ze względu na trzodę chlewną.””

„Kochaj mnie wszystkim, czym jesteś,
Uczuciem, myślą, wzrokiem, ciałem.
Kochaj w najdrobniejszym geście
I w istnieniu całem.”

„Wielkimi, tak ufnymi oczyma spojrzałaś nagle w moje. Zdumiało mnie natężenie, z jakim na mnie patrzyłaś. Przez te dwie, trzy sekundy, długie jak wieczność, widziałem w Twoim wzroku pytanie: „Tatusiu, powiedz…?””

„Bo ja się uczę największej sztuki życia:
Uśmiechać się zawsze i wszędzie
I bez rozpaczy znosić bóle,
I nie żałować tego co przeszło,
I nie bać się tego co będzie!”

„Niech optymizm zatriumfuje nad pesymizmem, niech słońce zaświeci i niech każdy wie, że Partia Konserwatywna jest gotowa: do służby, do walki, do zwycięstwa.”