„To, co się stało, potrafi splamić nasz sentyment do miejsca, tak jak tusz plami białe płótno. Można potem prać i prać, ale i tak nie da się nigdy zapomnieć o tym, co zaszło – czyli „zdarzyło się i wszystkich zasmuciło.””

„Dzieciństwo to czas białych plam na mapach świata.”

„Kiedyś mieli takiego szopa pracza, którego nazwali Herbatnik. Całymi godzinami mogli patrzeć, jak usiłuje wyprać krakersa. Stawiali na podwórku małą patelnie z wodą, potem dawali mu krakersa, a on prał krakersa za krakersem i za każdym razem się dziwił, że herbatnik znika. Patrzył wtedy na swoje maleńkie łapki i był taki zdziwiony. Nie mógł zrozumieć co się dzieje z krakersem. Większość życia spędził na praniu krakersów. Prał tez ciasteczka, ale to już nie było takie śmieszne… Kiedyś wyprał nawet wafelek od loda.”

„Mój Boże – być z Wami. Chyba każdy z nas starczyłby za eskadrę. Być z Wami. Z tym uzbrojeniem, jakie mamy polecieć nad Warszawę zaświecić Niemcom w ślepia ogniem naszych działek, rozpędzić na cztery wiatry ich bombowce i prać z góry po czołgach, koszarach i kolumnach pancernych.”

„(…) oto w kraju Białych Słoni czułam się, jakbym była wtykanym palcem Niebieskim Słoniem, odrzuconym przez przez wszystkich i kryjącym się, by nie splamić jednolitości stada.”

„Oczywiście że teraz, po wszystkim co zaszło, łatwo jest wykpić nasz sposób myślenia. Tak się stało, że zaprosiliśmy japońskich najeźdźców do Birmy, przy czym zaprosiliśmy ich nie na skutek naszych sympatii profaszystowskich, lecz w wyniku poważnego przeliczenia się.”

„Najpierw zaszło słońce, potem zaszedł fakt, a w rezultacie i ona.”

„Nigdy nie znamy wszystkich przyczyn najprostszego zdarzenia…”

„Dziewięćdziesiąt procent naszych zmartwień dotyczy spraw, które nigdy się nie zdarzą.”

„Są narody, które znają
W dziejach swoich każdy kamyk
Tak że mało o to dbają –
A my mamy – Białe Plamy.

Plam tych biel – historię naszą
Skupia w sobie, niby w lustrze:
Wizje czasów, które straszą,
Wizje – których się nie ustrzec.”