„Morze tak oddycha
przez sen, jak dzieci moje.”

„Jak gram z dziećmi, to prawie nie oddycham, tzn. – dopóki dzieci grają, ja wstrzymuję oddech, po czym łapię się na tym, że nie oddychałam przez jakiś czas i mogłam się udusić (to oczywiście żart).”

„Moralność świata wydawała się rozpaczliwym snem, który w tej gęstej i cuchnącej dżungli nie miał najmniejszej szansy.”

„Muzyka dla mnie, to powietrze, którym oddycham, to krew, która biegnie przez moje żyły, która trzyma mnie przy życiu.”

„Jedyne, co znam, co jest naprawdę moje, to bezmierne morze.”

„Oddychamy światłem, oddychamy muzyką, oddychamy chwilą obecną.”

„W strofach poetów
słońce grzeje, ale nie opala
wiatr wieje, ale nie przeziębia (…)
ulewą zachodzą szyby, ale nie mokną (…)
sen piersi oddechem kołysze
ale serce nie bije temu, kto oddycha”

„Gdy patrzę w twe oczy, zmęczone jak moje,
To kocham to miasto zmęczone jak ja,
Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje,
Gdzie wiosna spaliną oddycha.”

„Nie kuś mnie jabłkiem żeberko ty moje –
Nie zakazano nam przecież kielicha,
Który otwiera ukryte podwoje
Raju, gdzie zaraz szybciej się oddycha.”

„Moje dzieci są dla mnie wszystkim.”