„Nie przeczuwasz rozczarowań swej wiary, którą, jak wątły puch, potracisz strzępkami, przedzierając się przez ciernie, aż dojdziesz do kresu nagi i pokaleczony.”

„Stare systemy teologiczne są dziś rozbite i wobec tego doszliśmy do kresu ery teologicznej.”

„Aby dojść kresu ekstazy, gdzie zatracamy się w rozkoszy, musimy doraźnie wytyczyć jej granicę – jest nią groza.”

„Około 1883 coś trzasnęło w mojej sztuce. Poszedłem aż do kresu impresjonizmu i doszedłem do stwierdzenia, że nie umiem ani malować, ani rysować. Jednym słowem znalazłem się w impasie.”

„kościół broniąc tego, co uważał za czystość wiary, i gnębiąc to co uważał za jej skażenie i za występną herezję, wkrótce doszedł do krańcowego okrucieństwa w swych prześladowaniach „odstępców””

„Oświecony wiarą świętą pamiętam, że jeśli Bóg, Doskonałość i Świętość najistotniejsza nie zapobiega grzechowi, któremu mógłby zapobiec, czyni to dla celów godnych swojej Istoty i wszystkich swoich nieskończonych doskonałości.”

„Brak wiary to wada, którą należy ukrywać, jeśli nie można się z nią uporać.”

„Widzę niebiańską jaśniejącą chwałę i wiarę, którą świeci jednakowo.”

„A na skronie, gdy sen nas stłumi,
gdy będziemy znów ludzie prości,
blask nam spadnie i ten zrozumie,
żeśmy w wierze doszli miłości”

„Wierz, abyś mógł się modlić; i módl się, aby nie zabrakło ci tej wiary, z którą się modlisz.”