
„Niechaj ziemia przyjmie prochy moje.”
Accipiat cineres terra paterna meos. (łac.)
Sztuka kochania
Źródło: Księga II, 26
Postać: Helena
Sen nocy letniej
Źródło: akt I, sc. I; tłum. Stanisław Egbert Koźmian
„Niechaj ziemia przyjmie prochy moje.”
Accipiat cineres terra paterna meos. (łac.)
Sztuka kochania
Źródło: Księga II, 26
„Człowiekowi mądremu cała ziemia jest dostępną, gdyż ojczyzną szlachetnej duszy jest cały świat.”
Źródło: Kathleen Freeman, Ancilla to the Pre-Socratic Philosophers: A Complete Translation of the Fragments in Diels, Fragmente der Vorsokratiker, Harvard University Press, 1948.
„Jadę do domu
z moją podróżą do ziemi.
A ziemia jedzie do domu
z moją podróżą.”
Źródło: A ziemia jedzie do domu z antologii poezji szwedzkiej Ku Drodze Mlecznej (2005), tłum. Janusz B. Roszkowski
„Cała bowiem ziemia – to punkcik, a w niej jakimże kącikiem część zamieszkana.”
„To kraj diabelski (…). Niebo śliczne jak Twoja dusza, ziemia czarna jak moje serce.”
do Juliana Fontany, 3 grudnia 1838, wrażenia z pobytu na Majorce.
Listy
Źródło: Mieczysław Tomaszewski, Fryderyk Chopin…, op. cit.
Kult
Źródło: utwór Nie żyję ponad stan z płyty Poligono Industrial
I naprawdę w to wierzą, Tiehteti. Nigdy nie widziałem białego, który nie byłby zaskoczony w chwili śmierci. (…) Kiedy ja coś kradnę, spodziewam się, że mnie zabiją i znam swoją pieśń, którą będę śpiewał umierając. (…) Nie jestem nawet odrobinę szalony. Biali są szaleni. Wszyscy chcą być bogaci, tak jak i my, ale boją się przyznać przed sobą, że wzbogacić można się tylko w jeden sposób: kradnąc innym. Uważają, że jeśli nie widzą ludzi, którym coś zabierają, jeśli ich nie znają ani nie przypominają, to w istocie nie kradną.
Postać: Toshaway, wódz Komanczów
Syn
Źródło: s. 114.