„Umierać trzeba z taktem. A więc, dajmy na to,
Nie wtedy, kiedy właśnie zaczyna się lato”

„Umieramy, kiedy żyjemy i wtedy dopiero przestajemy umierać, kiedy rozstajemy się z życiem.”

„Trzeba się pilnować, bo inaczej ani się człowiek obejrzy, a już zaczyna każdego żałować i w końcu nie ma komu w mordę dać”

„Lato, lato, lato czeka,
razem z latem czeka rzeka,
razem z rzeką czeka las,
a tam ciągle nie ma nas.”

„Lęk należy do istoty umierania. W śmierci już go nie ma, bo ja jestem wtedy na progu wieczności. Kończy się wiara, bo zaczyna się widzenie Boga twarzą w twarz. Kończy się nadzieja, bo się spełnia. Jedynie miłość przekracza z nami próg wieczności.”

„Dałem ci mój adres? Dałem. To odwiedzisz mnie?
– Jasne, że odwiedzę.
– Kiedy?
– Zawsze wtedy, kiedy będzie zaćmienie słońca, bo wtedy nie mam nic do roboty.”

„Umieranie jest straszne tylko wtedy, kiedy trwa długo i jest tak bolesne, że upokarza człowieka.”

„Czy to w ogóle można nazwać powstaniem? Chodziło przecież o to, żeby się nie dać zarżnąć, kiedy po nas przyszli.
Chodziło tylko o wybór sposobu umierania.”

„Naiwne są feministki sądzące, że matriarchat dałby władzę młodym, aktywnym kobietom. Matriarchat to bezlitosna tyrania starych bab. Wiedzących wszystko najlepiej, nieznających dyskrecji ani taktu, wtykających we wszystko swoje wścibskie nosy i uwielbiających rządzić.”

„Śmierci nie ma (…). Ludzie umierają tylko wtedy, gdy się o nich zapomina (…) – Jeśli mnie nie zapomnisz, zawsze będę z tobą.”