„W tym kryje się jedna z wielkich piękności „Fausta” Goethego: w przedstawianiu dozgonnego, niezmordowanego zabiegania o wyższe światy, a potem we wkroczeniu w ich porządki.”

„Wielkie piękności często stają się zupełnie kimś innym, kiedy mają trzydzieści osiem lat.”

„Nie spiesz się i o drobne nie zabiegaj korzyści. Kto się bowiem spieszy, ten daleko nie zajdzie. Kto o drobne zabiega korzyści, ten wielkich dzieł nie dokona.”

„W licealnej, a potem studenckiej naiwności sądziłem, że literatura jest jedna, teraz widzę, że literatur jest wiele, że pod powierzchnią czają się światy, o których nigdy żaden podręcznik nie wspomni. I przekonałem się, że zawsze pozostanę rozdarty między wypicowaną powierzchnią a dziką, prowincjonalną głębią.”

„Ma to być początek pracy nad wielkim słownikiem niemieckim, nie języka staroniemieckiego, lecz współczesnego, żywego, od Lutra do Goethego. Bogactwo naszych źródeł jeszcze nigdy nie zostało należycie wyczerpane, a można się spodziewać, że wyniki będą zaskakujące.”

„To niezmiernie ważne, że połowa młodzieży uczy się w szkołach wyższych. Różnych, ale jednak wyższych. To wielki sukces i droga do wielkiego sukcesu naszego kraju.”

„Potem”: eufemizm na stratę i samotność, na praktyczne i emocjonalne porządki po rytuałach śmierci.”

„Zazwyczaj większe kryje się niebezpieczeństwo w lekceważeniu małych grzechów, niż bardzo wielkich.”

„Rewolucja nie może obyć się bez wielkich i gwałtownych zniszczeń, ona burzy w sposób zbawczy i owocny, ponieważ właśnie z nich i tylko dzięki nim pożywają się i rodzą nowe światy.”

„Wielkie odkrycia są najpierw wymysłem, a potem czymś oczywistym.”