„W naszych czasach pisanie książek podupadło bardzo, ludzie piszą o rzeczach, nad którymi nigdy nie rozmyślali, a jeszcze mniej je przeżywali.”

„Nigdy nie pisać książki, kiedy wystarczy strona, ani rozdziału, gdy starczy słowo.”

„W moich książkach nigdy nie było i nigdy nie będzie żadnego „pronarkotykowego stanowiska” – odparłem z gniewem – Piszę o narkotykach i o braniu narkotyków, ale to nie znaczy, że jestem ich zwolennikiem. Inni ludzie piszą o przestępczości i przestępcach, ale nie czyni to z nich zwolenników przestępczości”

„I o tym właśnie tu piszę. Kto chce, niech czyta. A kto nie chce, niech się łaskawie raczy zmusić, bo do kurwy nędzy, piszę o rzeczach ważnych, i nie napisze wam o nich nikt inny!”

„O miłości nie należy mówić ani pisać, trzeba ją przeżywać. Tylko to ma sens.”

„Piszę, bo jest to sposób, w jaki przeżywam świat, który widzę dookoła siebie.”

„Myślę, że w dzisiejszych czasach, kiedy tak dużo mówi się o historii, a nawet stara się pisać tę historię na nowo, sprawa pamięci i naszej tożsamości jest naprawdę ważna.”

„Piszę jak XIX-wieczny romantyk, chociaż nigdy nie czytałem Balzaka ani Dostojewskiego, z którymi bywam porównany. A dobrzy są chociaż?”

„Ze strachu, jaki przeżywa ludzkość, można całkiem przyjemnie żyć; trzeba tylko o nim pisać.”

„Wojtek śmieje się, że różnica między pisaniem książek i scenariuszy polega na tym, że książki się po prostu pisze, a scenariusze się tylko poprawia.”