„O, życie moje!
Bądź mi święte i olbrzymie!”

„Będę tak prawdziwy jak, kurwa, lubię! To jest moje zasrane życie!”

„Prawdziwie, jak ty z koso do żyta wyszed, to już tobie nic nie święte!”

„Życie ludzkie to jakby olbrzymie zawody sportowe, których jesteśmy zarówno uczestnikami, jak i widzami.”

„O tym będziemy bardzo mało mówić, bo moje życie romantyczne było pod zdechłym Azorkiem.”

„Moje życie jest moje, moje prawo jest moje
Bo to jest moje życie, zrozum, nie twoje”

„Gdyby moje życie nie było eksperymentem pełnym niebezpieczeństw i bólu, gdybym nie przebywał nieustannie nad otchłanią i nie czuł pustki pod stopami, moje życie nie byłoby nic warte i z pewnością nie napisałbym niczego.”

„Moje życie seksualne jest żałosne. Ostatni raz byłem w kobiecie, zwiedzając Statuę Wolności.”

„Szachy – to moje życie, ale moje życie – to nie tylko szachy.”

„Całe życie to taka szamotanina – powiedział później, patrząc na nią z ojcowskim uwielbieniem. – Szamoczemy się z duperelami, a to, co święte, nam umyka. Nie szanujemy świętości.
– Co jest święte, tato?
– Najmniejsze rzeczy, córuś, najmniejsze, niepozorne. Zdrowie jest święte. Drugi człowiek jest święty. Miłość do człowieka.”