„I było mi dobrze, bo wiedziałem, że umieram.”

„Ja wiedziałem. Wiedziałem to. Urodziłem się w pokoju hotelowym i umieram w pokoju w hotelu.”

„Umieranie jest sztuką, tak jak wszystko inne. Robię to wyjątkowo dobrze.”

„Zrobiło mi się lekko, ból powoli mijał, a ja wiedziałem, że tracę przytomność umieram.”

„Sztuką jest umierać dla ojczyzny, ale największą sztuką jest dobrze żyć dla niej.”

„Komendant: Czy warto było umierać, by ratować umierającego?
Frank: Tak, gdyż przed śmiercią Ted powiedział: „Wiedziałem, że przyjdziesz.””

„Nie chciałam wiedzieć.
Żyłam w wymyślonym świecie.
Umieram z miłości.
Umieram z braku miłości.
Dogorywam.
Dzień po dniu, noc po nocy.
Każdy ranek jest zaskoczeniem.
Jeszcze nie?
Jeszcze jeden dzień?
Dzień, po którym znowu będę umierać, i noc, w której czai się śmierć?”

„Ludzie wychowywani w latach 40. nie wiedzieli, że żyją w Polsce numer dwa. Ci, którzy umierali w Katyniu, też nie ginęli za numerki, tylko za swoją ojczyznę.”

„Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.”

„Pułkowniku, jeżeli zamierza pan umierać, to lepiej teraz, gdy łatwo będzie pana zastąpić, aniżeli na początku bitwy, bo jak pan wie, wtedy z wymianą trudniej.”