„On kochał muzykę klasyczną, malarstwo, arcydzieła literatury… No cóż, nikt nie jest doskonały.”

„Tak jak wszystkie kobiety, chciałam wiedzieć, jaka była żona naszego wielkiego Przywódcy. Czy była inteligentna, piękna wykształcona, energiczna? Czy lubiła teatr, muzykę, malarstwo, literaturę? Czy raczej była jedną z tych prostych bojowniczek, „szarych gęsi”, jak większość żon członków partii?”

„Ludzi nie kocha się za to, że są doskonali, tylko pomimo to że tacy nie są.”

„Muzyka nie może być zwana inaczej niż młodszą siostrą malarstwa, zważywszy, że jest przedmiotem słuchu, zmysłu pośledniejszego niż oko… malarstwo jest doskonalsze i przewyższa muzykę, gdyż nie umiera ono bezpośrednio po swym powstaniu…”

„Kocham muzykę. Po prostu.”

„Właśnie poznałam wspaniałego mężczyznę! Jest postacią fikcyjną, ale przecież nikt nie jest doskonały.”

„Kinematografia zajmuje miejsce pośrednie między malarstwem a literaturą. Jej dyskrecja (…) polega (…) na zachowaniu nacechowanego umiarem dystansu.”

„Wietnamczycy nie mogli na przykład zrozumieć, dlaczego arcydzieło polskiej literatury zaczyna się od zdania „Litwo Ojczyzna moja”. Litwa to Litwa, Polska to Polska.”

„Więc cóż macie
cóż wy macie kochający
Miłość to lęk

Lęk
Więc kocham ogromnie
świat
który świeci jak kropla”

„Cóż znaczy słowo „kochać”, jeśli nie „kochać kogoś drugiego.””