„Krzyk, płacz, karabiny i bagnety, wściekłe twarze spoconych i złych marynarzy, jakaś furia, jakaś groza i niepojętość, to wszystko jest tam przy moście nad Piną, w tym świecie, w który wkraczam mając siedem lat.”

„na dachu świata
palę za sobą mosty z bajek
stąd lepiej widać
karabiny tak lekkie
że udźwigną je Murzynki Bambo
posyłane w pierwsze szeregi

błogosławieni którzy płaczą
nigdy nie mogłam się z tym pogodzić.”

„Stracił twarz, ale w jakim towarzystwie.”

„Mama dotknęła spoconego czoła Damianka.
– Masz z pewnością gorączkę – stwierdziła mama. – Nie powinieneś dzisiaj iść do szkoły.
– Ale nie chciałbym opuszczać lekcji – powiedział Damianek.
– Wracaj do łóżka – zarządziła mama.
– Ale ja tak bardzo chcę iść – zaczął płakać Damianek. – Dzisiaj na pewno będę… – blada i spocona twarz Damianka nagle zzieleniała. Poderwał się z krzesła i rzucił w kierunku klo. Mama pobiegła za nim.”

„Trzeba by mieć twarz z gipsu, żeby nie było widać zmarszczek. Uśmiechamy się, płaczemy, cierpimy, a wszystko to potem widać na twarzy, i to jest piękne.”

„Jeśli uważacie, że wasz szef sztabu mówi tylko bzdury, to zdegradujcie mnie do szeregowca i pozwólcie bronić kraju z karabinem i bagnetem w rękach.”

„Po czterdziestce ma się taką twarz, na jaką się zasługuje.”

„Jaki był jęk, jaki płacz, jakie głośne narzekanie (…) podczas złożenia zwłok jego, tego język ludzki nie łatwo odpowiedzieć zdoła.”

„Kto teraz płacze gdziekolwiek na świecie,
bez powodu płacze na świecie,
płacze nade mną.”

„Mosty są po to, by łączyć ludzi. Na chwilę i na całe życie. By napełnić ich wiarą. I pokorą w momencie, gdy patrzą nad wodę pod mostem. I nieważne, jaki to będzie most – z wiersza Baczyńskiego, opowiadania Kafki czy też most Holbeina. Ważne są znaczenia, które w sobie niesie. Ważne, że chcemy się na nim znaleźć, by się spotkać. I że czekamy.”