„To jest straszna rzecz, kiedy się idzie tak spokojnie na śmierć. To jest znacznie trudniejsze od strzelania. Przecież o wiele łatwiej się umiera strzelając, o wiele łatwiej było umierać nam niż człowiekowi, który idzie do wagonu, a potem jedzie wagonem, a potem kopie sobie dół, a potem rozbiera się do naga… Już to rozumiesz?”

—  Hanna Krall , książka Zdążyć przed Panem Bogiem

Zdążyć przed Panem Bogiem

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
śmierć , rzecz , wiele , spokojna , umieralność , pot , wagon , dół , kopia
Hanna Krall Fotografia
Hanna Krall 25
polska pisarka i dziennikarka 1935

Podobne cytaty

Katarzyna Maciąg Fotografia

„Idzie się do szkoły teatralnej z przekonaniem, że będzie się potem aktorem teatralnym, a nie filmowym. Będąc jednocześnie w Krakowie myśli się o tym, tym bardziej.”

Katarzyna Maciąg (1982) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 5 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62895

Jerzy Gruza Fotografia

„W złych musicalach idzie akcja, potem piosenka, akcja, piosenka. A w Skrzypku sama piosenka posuwa akcję.”

Jerzy Gruza (1932) polski reżyser i scenarzysta

chodzi o musical Skrzypek na dachu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 18 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gzrs.htm

Elfriede Jelinek Fotografia

„Śmierć zawsze jest straszna. A kto twierdzi, że boi się jedynie umierania, a nie samej śmierci, ten okłamuje sam siebie, bo przecież nie balibyśmy się umierania, gdyby nie prowadziło ono do śmierci.”

Elfriede Jelinek (1946) pisarka austriacka, noblistka

Źródło: Łukasz Chotkowski, Backstage: Można się udusić od tej niewinności http://www.dwutygodnik.com/artykul/4341/, Dwutygodnik.com nr 102/2013, tłum. Karolina Bikont.

„(…) jest pełno takich ludzi, zespołów, które są niezmiernie interesujące. W dzisiejszych czasach o wiele łatwiej jest nagrać materiał niezłej jakości, nawet w warunkach domowych, a potem zaprezentować go światu. Internet jest zarówno zmorą, ale też darem opatrzności, że w zalewie wszystkich propozycji, te lepsze wypływają na wierzch, a te gorsze gdzieś tam się chowają.”

Jakub Kawalec (1978) polski gitarzysta i wokalista

Źródło: Konrad Olejnik, Kuba Kawalec – happysad - Nadal traktujemy naszą działalność jak przygodę, rockmagazyn.pl, 23 marca 2014 http://www.rockmagazyn.pl/wywiad/353,kuba-kawalec-happysad-nadal-traktujemy-nasza-dzialalnosc-jak-przygode.htm

Warren Buffett Fotografia

„Bogaci zawsze będą mówić: daj nam więcej pieniędzy, a my pójdziemy i wydamy je, a one potem spłyną w dół do reszty was, ale to nie działa i opinia publiczna zaczyna to rozumieć.”

Warren Buffett (1930)

Źródło: M. Bojanowski, A. Dziadykiewicz, A, Lichnerowicz, Wyższe podatki? Dziękujemy, „Gazeta Wyborcza”, 30 sierpnia 2011.

„Czułam się oszukana. Obchodzili się z moim życiem, jakbym była plastikową zabawką. Bierzesz ją, przez chwilę się bawisz, a potem ciskasz w kąt. Masz przecież jeszcze wiele innych.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro 4: Przyjaciele mroku

Szolem Alejchem Fotografia

„Człowiek jest jak stolarz. Stolarz żyje, żyje, a potem umiera. Tak też bywa z człowiekiem.”

Szolem Alejchem (1859–1916) żydowski pisarz

Źródło: Z jarmarku, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1989, s. 25.

John Wilkes Fotografia

„Życie niewiele nam zapewni ponad parę dobrych rżnięć, a potem umieramy.”

John Wilkes (1725–1797)

Źródło: Esej o kobiecie (1754), cyt. za: Faramerz Dabhoiwala, Pierwsza rewolucja seksualna (ang. The Origins of Sex: A History of the First Sexual Revolution, Oxford University Press, 2012), tłum. fragm. „Forum”, 13 lutego 2012.

„Żyjemy wśród takiego świata
gdzie łatwiej zdobyć coś niż stracić
I gdzie łatwo
jest zagrzać wodę
a ostudzić ją potem – trudno
I gdzie łatwiej jest kupić przedmiot
Niż go sprzedać
Gdzie róże pachną najprawdziwiej
tylko pod szkłem
a gdzie osty
i niskie jasne suche trawy
są tam gdzie jeszcze
wiatr przelatuje deszcz i kurz”

Beata Szymańska (1938)

Źródło: Taki świat

Samuel Willenberg Fotografia

„A potem – tylko jak wyrzeźbić to, co stało się potem?”

Samuel Willenberg (1923–2016)

nadszedł esesman Mitte, zwany „Aniołem Śmierci”. Zbliżył się do dziewczynki. Na jego bladej twarzy z jasnym wąsem błąkał się uśmiech. Popychał ją lekko w kierunku placu sortowni, gdzie przeglądano rzeczy pozostawione przez więźniów. Z jednej z walizek wyjęła kolorową chustkę, zaczęła ją podrzucać. Potem kolejne, jakby była na jarmarku. Wyjęła też dziecięce okulary. Czy wiedziała, co ją czeka? Mitte poprowadził ją do wejścia w żywopłocie, na którym wisiała flaga Czerwonego Krzyża (za nią miał być lazaret). Rozległ się strzał.

Pokrewne tematy