„Poręcz jest wytarta od rąk pobrudzonych cyjanem.
Skrzypią buty.
Śledzę przez wizjer poskręcane sylwetki.
Codziennie wędruję za nimi do drzwi chlapniętymi farbą
Światło plami klamkę.”

„W taką noc nie można spać.
Wciąż skrzypią drzwi i trzeszczy dach.
I słucham tak, wciąż sam i sam,
Co śpiewa mi w kominie wiatr.”

„To właśnie drzwi, ich kształt, kolor, rozmiar, zawiasy, klamka, futryna, są najlepszą wizytówką tego, co dzieje się wewnątrz mieszkania.”

„Oto dlaczego nie należy drażnić się z drzwiami. Mogą potem wepchnąć ci klamkę w plecy w najmniej oczekiwanym momencie.”

„po mgle ścian
lodowej klamce
drzwi kamiennych
pełzając cieniem
przenikając szyby
nocnych okien
posuwa się
myśl”

„Kiedy maluję, zostawiam swoje ciało za drzwiami, tak jak muzułmanie zdejmują buty przed wejściem do meczetu.”

„Że te wytarte buty, za duże spodnie, stare, sfatygowane garnitury to tylko i wyłącznie przykrywka. Król nie jest nagi, ma całkiem drogie szaty, siedzi na tronie na Srebrnej i zarządza swoim majątkiem. To jest oczywiście patologia.”

„Tam, gdzie uciska but, bez niego chodzi lud.”

„Na szczęście dla głowy Mocka stróż kamienicy nie spał i zdążył na czas otworzyć drzwi, Mock uściskał go wylewnie i nie spiesząc się, rozpoczął mozolną wędrówkę po schodach, wpadając na Scyllę poręczy i Charybdę ściany, straszony przez Cerbera, który z wyciem i szczekaniem rzucał się w przedsionkach Hadesu za jakimiś zamkniętymi drzwiami. Mock, niepowstrzymany nawet syrenim śpiewem służącej, która usiłowała zdjąć z niego płaszcz i kapelusz, ani dziką radością psa Argosa, dotarł do Itaki swej sypialni, gdzie czekała na niego wierna Penelopa w muślinowym szlafroczku i pantoflach na obcasach.”

„Z poręczenia serca piękno w oku rezyduje.”