„Własną gębę człowiek widzi codziennie w lustrze, dlatego wszystko jej wybaczy. Twarze ludzi zapamiętanych z innego czasu dostrzega się w całej ich prawdzie.”

„Ideacja – to stan, w którym człowiek nie dostrzega już tego, co faktycznie jest, ale widzi to, co widzieć pragnie, bo to czyni go szczęśliwym, a on tylko szczęśliwym być pragnie.”

„Aby sobą być
Prawdzie patrzeć w twarz
Kochać wszystkich ludzi
Pokój z sobą nieść.”

„Na niewiele zdaje się dawanie własnych dóbr innym, jeżeli z tego powodu serce napełnia się dumą; dlatego nie szuka u ludzi uznania za swe czyny miłosierdzia ten, kto wie, że Bóg „widzi w ukryciu” i w ukryciu go wynagrodzi.”

„Nie przejmuj się zbytnio tym, co ludzie powiedzą. Rób, co ci się w życiu podoba, jeśli tylko będziesz mogla potem w lustrze spojrzeć sobie w twarz.”

„Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy.”

„Portret to nie lustro, w lustrze człowiek samego siebie nie widzi. Portret – to opinia ludzka, to jakaś plotka o nas, którą nam powtórzono. Zawsze wywołuje wrażenie małego szoku.”

„Obawiam się, że w oczach wielu Polaków Gombrowicz żadnej gęby już nie ma. Gęba jego – jakakolwiek – została wyparta chociażby przez twarze ludzi tańczących z gwiazdami.”

„Jeśli religia jest opium dla ludu, to tradycja bywa jeszcze groźniejszym środkiem uśmierzającym, po prostu dlatego, że rzadko dostrzega się tę jej złowrogość.”

„Wyobraził sobie też, że dostrzega twarze gwiazd – były blade, łagodnie uśmiechnięte, jakby ich właściciele zbyt wiele czasu spędzali ponad światem, obserwując krzątaninę, radość i ból ludzi w dole i nie mogli powstrzymać rozbawienia, gdy kolejny maleńki człowiek zaczyna wierzyć, iż jest środkiem wszechświata. A przecież wierzy w to każdy.”