„Od pierwszego roku [w szkole teatralnej] profesorowie powtarzają: jeśli ktoś chce być dobrym aktorem, musi się uczyć i bardzo dużo pracować – mają rację.”

—  Radosław Elis

Źródło: Agnieszka Gortatowicz, Jarek Jakimowicz i Radek Elis szukają „Spony”, „Dziewczyna” 1/1998, s. 11.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
aktor , profesor , dużo , dobry , pracujący , powtarzać , ktoś , pierwszy , racja
Radosław Elis Fotografia

Podobne cytaty

Krzysztof Kolberger Fotografia

„Wykładając w szkole teatralnej starałem się uczyć słowa klarownego, podniesionego. A dziś kandydaci na aktorów uczą się mówienia do telenowel.”

Krzysztof Kolberger (1950–2011) aktor polski

Źródło: Jest taka cierpienia granica…, „Gazeta Wyborcza online”, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108830.html?josso_assertion_id=873A989E096D3661

Kuba Wojewódzki Fotografia

„Ci, co się nie uczyli w szkole, teraz pracują w „Pudelku.””

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny
Tadek Fotografia

„Czemu mnie o tobie w szkole nie uczyli?
Ktoś bardzo nie chce, by w tym kraju ludzie dumni byli.”

Tadek (1982) polski raper

Tadek – Niewygodna prawda
Źródło: Rotmistrz Witold Pilecki

Piotr Fronczewski Fotografia

„Mój profesor w szkole teatralnej Marian Wyrzykowski mówił, że aktor, podobnie jak statek, powinien co pewien czas zacumować w porcie, aby oczyścić się z rozmaitych narośli, glonów, małż po to, by w następny rejs wypłynąć czystym.”

Piotr Fronczewski (1946) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, Aktor gombrowiczowskiej formy, „Trybuna”, 7 grudnia 2005 http://pisarze.pl/publicystyka/3878-krzysztof-lubczynski-rozmawia-z-piotrem-fronczewskim.html

Bryan Cranston Fotografia

„Szufladkowanie: aktor teatralny – aktor filmowy – aktor telewizyjny – nie ma już racji bytu. Wszyscy jesteśmy aktorami, wszyscy szukamy ciekawych pomysłów. Jeżeli są one w telewizji, to dlaczego nie iść właśnie tam?”

Bryan Cranston (1956) amerykański aktor i reżyser

Źródło: Dagmara Romanowska, Bryan Cranston: milioner wagabunda, film.onet.pl, 31 lipca 2013 http://film.onet.pl/artykuly-i-wywiady/bryan-cranston-milioner-wagabunda/mrvnk

„Był na wydziale aktorskim profesor Jerzy Merunowicz – historia polskiego aktorstwa – który uczył nas interpretacji poezji. Krążyła wtedy po szkole teatralnej historia, że jak Merunowicz pracował nocą ze starszymi studentami nad Bema pamięci żałobnym rapsodem Norwida, i uczył ich recytacji na głosy, to spod podłogi wyszły szczury, stanęły na tylnych łapkach i tak stały… zasłuchane. To dało mi do myślenia. Jerzy Merunowicz zaraził mnie poezją, wpłynął zasadniczo na moje życie zawodowe. Z wierszem, jeśli się chce, można zrobić wszystko.”

Antoni Gryzik (1955)

Źródło: „Raport Śląski” 12/06, 13 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktor.htm

Maja Ostaszewska Fotografia

„Jeśli ktoś myśli, że z każdym kolejnym rokiem odpadają nam jakieś stresy czy niepokoje – to się myli. One się owszem zmieniają, ale zawsze nam towarzyszą. Jeśli pracujemy bardzo dużo denerwujemy się, że będziemy się powtarzać. Z kolei nie chcąc się powtarzać, będziemy na siłę próbowali być inni gubiąc to, co najistotniejsze.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: Rozmowa z aktorką, 17 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/oddace.htm

Wojciech Mecwaldowski Fotografia

„Są aktorzy kochający wiersz, ja do nich nie należę. W szkole teatralnej wolałem prozę. Ale teraz, kiedy usiadłem nad scenopisem i wchodzę w to coś, co ukrył Słowacki pod słowami, zrozumiałem, że wiersz jest piękny.”

Wojciech Mecwaldowski (1980)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 19 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zrozumialemz.htm

Marek Jurek Fotografia

„No tego się po profesorze historii nie spodziewałem, żeby uczyć Polaków z seriali w HBO!”

Marek Jurek (1960) polski polityk

do Tomasza Nałęcza.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9883783,Klotnia_o_aborcje_w_radiu_ZET__Ta_ustawa_to_nakaz.html, 3 lipca 2011

„W szkole teatralnej, na jednym z egzaminów u Jerzego Treli, grałam Saszę w Płatonowie. Trela sobie siedział na stoliku, machał nóżkami, a ja zeszłam ze sceny i mijałam go bokiem. Profesor odwrócił się i pokazał kciuka do góry. I to był największy komplement! Największa pochwała, coś bardziej cenniejszego niż to, że potem dostałam u niego piątkę. Wtedy czułam, że zrobiłam coś dobrego.”

Teresa Dzielska (1977) aktorka polska

Źródło: Trzeba brać, co dają i grać! - trzecia część rozmowy z Teresą Dzielską, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1250.html

Pokrewne tematy