„Schizma zapoczątkowana przez biskupa kartagińskiego Donata ogarniała całą rzymską Afrykę Północną. Miała charakter rygorystyczny, donatyści nie uznawali ważności sakramentów udzielanych przez grzesznych duchownych oraz ponownego przyjmowania do wspólnoty chrześcijańskiej osób, które w czasach prześladowań zaparły się wiary.”

— Donat Wielki

Autorka: Jolanta Zarembina, Herezje w ramach i na obrzeżach wczesnego chrześcijaństwa, w: Ziemskie dzieje Kościoła, „Pomocnik Historyczny Polityki” nr 7/2015.
O Donacie

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

wiara , charakter , mienie , udzielanie , przyjmowanie , ważność , duchowny , biskup

Donat Wielki 3

Podobne cytaty

„Kościół jest jeden, nie rozdwojony. I ten jeden Kościół jest wspólnotą ludzi zjednoczonych w wyznawaniu tej samej wiary chrześcijańskiej i w komunii tych samych sakramentów, pozostających pod władzą prawowitych pasterzy, a zwłaszcza Wikariusza Chrystusa na ziemi, papieża rzymskiego.”

Robert Bellarmin (1542–1621)

Źródło: „Zawsze Wierni” nr 1 (176), styczeń-luty 2015, s. 93.

„Jeśli przez Kościół rzymski rozumieć jego głowę czy biskupa, nie ulega wątpliwości, że może on zbłądzić nawet w kwestiach dotyczących wiary. Dzieje się tak, gdy naucza herezji przez własny osąd lub dekret. W rzeczywistości wielu biskupów rzymskich było heretykami. Ostatnim z nich był Jan XXII”

Hadrian VI (1459–1523) papież

zm. 1334
słowa z czasów, gdy był jeszcze wykładowcą.
Źródło: Commentarius in Lib. IV Sententiarum Petri Lombardi, 1512.

„Sobór nicejski zarządził, że biskup aleksandryjski ma zawiadywać zborami na Wschodzie, a biskup rzymski ma zawiadywać podmiejskimi, tj. tymi, które były w prowincjach rzymskich na Zachodzie. Stąd powaga biskupa rzymskiego wyrosła najpierw z prawa ludzkiego, to znaczy z zarządzenia soboru. Jeśliby biskup rzymski już miał był zwierzchnictwo z prawa Bożego, nie wolno by było soborowi ujmować czegokolwiek z jego prawa i przenosić na biskupa aleksandryjskiego.”

Filip Melanchton książka Traktat o władzy i prymacie papieża

Traktat o władzy i prymacie papieża (1537)

„Donatyści mieli rozległe i niezmiernie trwałe poparcie wśród kleru, czego nie naruszały szykany o charakterze fiskalnym (ponieważ zwolnienia z podatków i z munera przysługiwały tylko katolikom, duchowni donatystów za swe przekonania płacili, i to dosłownie, olbrzymią cenę), a także – co ważniejsze – wśród mas. Właśnie dlatego Konstantyn podejmował próby nawiązania porozumienia, zdając sobie sprawę z siły donatystów; nie mógł też, co szybko zrozumiał, złamać jej, nie znajdując jakiegoś pretekstu. Ludzie żyjący w miastach afrykańskich nie poparliby donatystów, gdyby nie byli przekonani, że schizmatycy są ludźmi uczciwymi, przynajmniej w większości, a ich oskarżenia przeciwko katolikom mają realne podstawy.”

Donat Wielki

Autorka: Ewa Wipszycka, Kościół w świecie późnego antyku, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 143.
termin „munera” oznaczał wszelkie pozapodatkowe obowiązki obywatela na rzecz państwa – ich rozmiary i charakter zależały od posiadanego majątku i statusu społecznego: od pracy fizycznej (np. w piekarniach państwowych, budowy dróg i kanałów) po wykonywanie na rzecz państwa funkcji publicznych (np. pobór podatków, konwojowanie transportów, organizacja robót publicznych).
O Donacie

„Widzicie, ja też myślałem, że to będzie taka ewangelizacja, otwarte oczy, ręce, serce, a tu nic. Co mamy? Pośmiać się, pobłogosławić i do roboty, do ewangelizacji. Nigdy nie kamieniujmy księży, nigdy. Gdybyśmy tak mogli napisać białą księgę, to myślę, że każdy biskup miałby taką białą księgę prześladowań – w Polsce, w naszych czasach – i przez media odbieranie dobrego imienia.”

Tadeusz Rydzyk (1945) polski duchowny katolicki, publicysta

Źródło: O. Rydzyk: nie pozwalajmy poniewierać kapłanów, wp.pl, 9 lipca 2011 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,ORydzyk-nie-pozwalajmy-poniewierac-kaplanow,wid,13582624,wiadomosc.html

„Wyklinamy wszystkich odstępców od wiary chrześcijańskiej i wszystkich heretyków razem i każdego z osobna, jakiegokolwiek są imienia i do jakiejkolwiek sekty należą, i tych, co im wiarę dawają, co ich u siebie przyjmują, co ich popierają i ogółem wszystkich, co ich biorą w obronę.”

Pius IX (1792–1878) papież

Źródło: Konstytucja Apostolicae Sedis z dnia 12 października 1869.

„W Dachau urządzono dla tych duchownych dość duże pomieszczenie, w charakterze zbliżone do kaplicy.”

Cesare Orsenigo (1873–1946)

spytany, czy Watykan w jakikolwiek sposób interweniował w kwestii niemieckich obozów koncentracyjnych, chociażby w obronie tysięcy więzionych tam duchownych katolickich.
Źródło: Karlheinz Deschner, Polityka papieska w XX wieku, t. 2, tłum. Robert Stiller, wyd. Uraeus, Warszawa 2006, s. 94.

„Wiara w prostego człowieka” jest równie bezzasadna, jak wiara w nadprzyrodzone zdolności królów, duchownych i szlachty.”

Ludwig von Mises książka Ludzkie działanie

Źródło: Ludzkie działanie. Traktat o ekonomii

„Charakter człowieka najlepiej określa się przez to, co uznaje on za śmieszne.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

Pozostałe

„Tak jak Ich Miłoście książęta, panowie, dygnitarze, rycerstwo, szlachta, naród chrześcijański z różnych ziem i powiatów i z województwa kijowskiego trwają wiernie przy starożytnej religii prawosławnej i przy osobach duchownych tej religii wiernych (…), tak i my stoimy. Będąc synami tejże soborowej apostolskiej Cerkwi wschodniej, w imieniu całego wojska Kozaków Zaporoskich (…), razem z Ich Miłościami panami i ludem tej wiary prawosławnej, religii starożytnej, chcemy stać przy osobach duchownych, które nie odstąpiły i nie wyparły się jej, i przeciwko zawziętości napastników na naszą starożytną religię prawosławną swoimi głowami bronić jej będziemy.”

Piotr Konaszewicz-Sahajdaczny (1582–1622) kozacki hetman sahajdaczny

w liście protestacyjnym sygnowanym przez radę kozacką, Bezawłuk, 1610.
Źródło: Władysław A. Serczyk, Na dalekiej Ukrainie. Dzieje Kozaczyzny do 1648 roku, WL, Kraków 1984.

Tematy

Donat Wielki 3

Podobne cytaty

Pokrewne tematy