„W towarzystwie przyjaciela nie istnieje coś takiego jak niezręczna cisza.”

„Mam tylko jednego przyjaciela, a jest nim echo. Dlaczego jest ono moim przyjacielem? Bo kocham mój smutek, a echo mi go nie odbiera. Mam tylko jednego powiernika, a jest nim cisza nocy. Dlaczego jest ona moim powiernikiem? Ponieważ pozostaje milcząca.”

„Cisza, przyjacielu, rozdziela bardziej niż przestrzeń (…) cisza, przyjacielu, nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli.”

„Cisza. Brak odpowiedzi. Kłopot polegał na tym, że cisza to też odpowiedź.”

„Za głośno? Co jest za głośne? Tylko cisza. Cisza, w której się człowiek rozpada jak w próżni.”

„I zaraz cisza, Cisza absolutna. Kompletna. Cisza pocałunków. Która mówi i opowiada o marzeniach i baśniach, o ukrytych skarbach. Najpiękniejszych.”

„Muzyka jest czymś pięknym, ale to struktura, fizyka, matematyka, kiedy słucham muzyki – wyłączam się ze świata, nie ma mnie w towarzystwie, nie istnieję. Jedzenie natomiast jest czymś, co mnie otwiera na innych, na ludzi, na otoczenie.”

„Zmarli są sierotami. Nie mają ojca, matki, dziewczyny, kochanki. Towarzyszy im tylko cisza, cisza jak skrzydełko ćmy. Ciało w spokoju, w bezruchu. Cisza. Idealny mrok śmierci.”

„Cisza zapada nagle, jak kopuła, która odgradza mnie od świata, jak całun dźwiękoszczelny, kokon błogosławionego spokoju. Zagłębiam się w poszukiwaniu utraconej tożsamości. Wszystko się oddala, choć nie istnieje żaden punkt odniesienia.”

„W pewnych środowiskach w Polsce utarło się przeświadczenie, że jeżeli ktoś nie jest zwolennikiem założeń i działalności wolnomularstwa to powinien od razu być umazany po łokcie w masońskiej krwi. […] W sytuacji, gdy istnieje pewien gotowy schemat antymasona, czuję się lekko niezręcznie, nijak nie pasując do tego stereotypu.”