„Nie ma gorszego zła od pięknych słów, które kłamią.”

„Tego chciałam
zalanych łzami nocy
właśnie to dostałam (…)
Tyle twoich słów
w głowie ciągle mam
tyle pięknych słów
że uwierzyłam,
że już zawsze będzie tak…”

„Ludzie potrzebują mądrych i pięknie podawanych słów niezależnie od miejsca zamieszkania.”

„Poezja to inkluzja mini-max. Minimum słów, maksimum piękna, myśli, uczuć.”

„Cóż to jest pieśń? dźwięk słów pusty, jako wiatru szelest,
Poezya najpiękniejsza jeszcze prawdą nie jest”

„Przed ślubem zdawało się jej, że go kocha, ale oczekiwane szczęście nie nadeszło. „Pomyliłam się więc” – myślała i starała się dociec znaczenia słów: szczęście, namiętność, upojenie, słów, które tak pięknie brzmiały w książkach.”

„Czasem czyta się jaśniej w tym, który kłamie, niż w tym, który mówi prawdę. Prawda oślepia jak światło. Kłamstwo, przeciwnie, jest pięknym zmierzchem, przydaje wartości wszystkim przedmiotom.”

„Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne”

„Czyż dla nas świeżość słów, uczucie młode
utracić – to nie tak, jak dla malarza – wzrok,
lub dla aktora – głos, swobodny krok,
albo dla pięknej kobiety – urodę?”

„Kiedy zdrada wyszła na jaw, matka powiedziała do niego pięć słów. Pięć słów.(…) Nagle stanęła w kuchennych drzwiach. Miała na sobie kwiecistą podomkę, tę, która pięknie pachniała. Pachniała mamą. Przepełniła go radość. Pomyślał, że może teraz, w dniu jego urodzin, jest gotowa mu wybaczyć.
Powiedziała pięć słów.
– Nie chcę, żebyś tu mieszkał.”