„Jarek też bardzo cierpi, choć niewiele o tym mówi. Teraz muszę żyć ze względu na Jarka, bo pozostałby bardzo samotny. Muszę przez jakiś czas mu towarzyszyć.”

„Musisz wygrać i panować –
albo przegrać w nędzy żyć.
Cierpieć albo triumfować,
młotem lub kowadłem być!”

„Musimy ludziom przede wszystkim towarzyszyć, a nie ich osądzać. I to na pewno nie jest relatywizm.”

„Mówią whisky to nie wszystko, można bez niej żyć.
Lecz nie wiedzą o tym ludzie,
Że najgorzej w życiu to,
To samotnym być, to samotnym być.”

„Muszę przez cały czas uważać na to, co mówię, choćby tylko ze względu na to, że mówimy po angielsku, a to dla mnie przecież obcy język. Mogę popełnić jakiś błąd, powiedzieć coś, co zabrzmi głupio lub śmiesznie i chwilę później cały świat będzie o tym wiedział. To po prostu kwestia instynktu samozachowawczego. Nie chcę potem przeczytać gdzieś o sobie jakichś bzdur, w dodatku odwołujących się do naszej rozmowy.”

„Częścią każdego cierpienia jest, że tak powiem, cień lub odbicie tego cierpienia; fakt, że nie tylko cierpisz, ale także musisz wciąż o tym myśleć.”

„Za żadną cenę nie powinniśmy się rozdzielać! Musimy pozostać razem, albo jesteśmy zgubieni!!”

„Pamiętasz, za stawami, musisz to pamiętać,
no tam, gdzie przynosiłaś zabite anioły,
oparzyłaś się czasem. Mówił, że nie boli.”

„Puszczenie jest ceną za dojrzewanie i mądrość. Cierpienie umierania jest cierpieniem nowych narodzin. Stara koncepcja, teoria, sposób życia, widzenie świata muszą umrzeć. Wtedy wygrywa życie.”

„Nie zgadzam się na zmianę religii. Nie wyrzeknę się chrześcijaństwa… Wiem, że gdybym została muzułmanką, mogłabym żyć i troszczyć się o moją rodzinę, ale muszę pozostać wierna sobie.”