„Teza o istnieniu osobowego Boga nie może stawić czoła „krytycznemu rozumowi”. W kwestii domniemanych dowodów na istnienie Stwórcy wykazał to właściwie we wszystkich szczegółach największy niemiecki filozof, Immanuel Kant. Nazywano go dlatego (tzn. ze względu na zburzenie wszelkiej racjonalnej pewności istnienia Boga) „wszechmiażdżycielem”. Dziwne tylko, że nieomal wszyscy dwudziestowieczni teologowie zachowują się tak, jakby ta niszcząca krytyka, która w gruncie rzeczy jest nie do odparcia, w ogóle nie istniała.”

„Wiele rzeczy w przyrodzie, w kosmosie i człowieku jest argumentem (lecz nie dowodem!) na rzecz istnienia Boga.”

„Pan Bóg ma pozaskończoną Księgę, w której zapisane są wszystkie dowody matematyczne i gdy jest dla nas szczególnie łaskawy, pokazuje nam jej mały fragment. Myślę, że nawet nie trzeba wierzyć w istnienie Boga, a tylko w istnienie Księgi.”

„Czyż szatan nie jest najlepszym dowodem na istnienie Boga?”

„Dowód na nieistnienie Boga jest niemożliwy logicznie. Można by najwyżej wykazać, że Bóg nie istnieje, bo jest bytem sprzecznym, ale na to da się odpowiedzieć, że to byt inny od tych, których istnienie udowodniono, więc nie podlega ich kategoriom. W sporze o istnienie czegoś obowiązek udowodnienia spoczywa jednak zawsze na stronie głoszącej twierdzenie pozytywne.”

„Twierdzę, że każdy monoteizm jest ze swej istoty tworem fundamentalistycznym. Nie może być wątpliwości co do tego, że np. judaizm, chrześcijaństwo i islam są wyraźnymi monoteizmami, a więc religiami, w których wiara w osobowego Boga znajduje się na najważniejszym, centralnym miejscu. (…) Na tym właśnie polega najbardziej fundamentalny fundamentalizm tych religii. Albowiem nakazują one, dekretują, ustanawiają jako absolutną miarę coś (tzn. wiarę w osobowego Boga), co w żadnym razie nie jest absolutnie przekonywające, dowiedzione czy niekwestionowane. Osobowy Bóg jako praźródło, praprzyczyna wszelkiej rzeczywistości ma być ostateczną instancją, która rozwiązuje wszystkie problemy ludzi i świata, naprawia wszelkie zło. W gruncie rzeczy jednak wiara w osobowego Boga nie rozwiązuje ani jednego problemu, przeciwnie: przez samo założenie istnienia Boga problemy stają się jeszcze większe. Również osobowy Bóg jako taki sam w sobie jest kolejną zagadką.”

„Boga można z pewnością poznać światłem rozumu naturalnego, jak również udowodnić Jego istnienie.”

„Dajcie mi jakiś niezbity dowód na istnienie Boga, bogów, a uwierzę, ale i tak nie będę chodził do kościoła.”

„Wszyscy uśmiechali się za postawionymi kołnierzami.
Było tak swobodnie.
I wszystkie znaki zapytania poczęły śpiewać o istnieniu Boga.”

„Wie pan, ja właściwie nie wierzę w Boga. Moja matka była wierząca, ja nie. Ale ja chcę żeby Bóg istniał. Chcę – to ważniejsze, niż gdybym tylko był o jego istnieniu przekonany.”