„Zły? – być może. Dobry? – a czemu?
Nie tak wiele znów pychy we mnie.
Dajcie żyć po swojemu – grzesznemu,
A i świętym żyć będzie przyjemniej!”

„(…) taki jest świat: dobrego człowieka upodli, a temu, co jest i tak zły, da powody, żeby nadal był zły.”

„Być może mój brak pewności siebie, mój przekorny nawyk kwestionowania i wątpienia we wszystko, co mówiłam albo robiłam, był darem, dobrym darem, czymś, co na krótką metę może prowadzić do… do czego? Do sensu życia? Mogło przynajmniej dać mi szansę dowiedzenia się, co powinnam, a czego nie powinnam robić.”

„Dajmy każdemu żyć, jak chce, a kogo warto, kochajmy i ceńmy.”

„NIE RYZYKUJ ŻYCIA, WIERZĄC W PEWNIKI. WYSTRZEGAJ SIĘ DUMY I PYCHY.”

„Sensem życia jest bawić się życiem, a jeżeli życie jest zbyt leniwe, nie pozostaje nic innego jak dać mu lekkiego szturchańca.”

„Pragnęłam żyć, bo dobrze to rozumiałam że nie żyłam, tylko raczej szamotałam się w cieniu śmierci, a nie było nikogo, kto by mi dał życie. Ten, który mógł mi je dać, słusznie odmawiał mi swej pomocy za to, że tyle razy już mnie nawrócił do siebie, a ja Go znowu opuszczałam.”

„O wiele przyjemniej jest iść przez życie z kimś, kto jest nam bardzo bliski, kto rozumie i kto jest podporą.”

„Mało ludzi z miłości umiera, a tak wiele z niej żyje!”

„Trzeba wiele pokory, aby wyzbyć się pychy.”