„Ja lubię jeść, ale nie lubię stanu najedzenia, stanu pełnego żołądka – i to jest mój problem.”

„Bardzo lubię jeździć na obozy. Rodzice przeważnie boją się, że coś mi się stanie, ale co takiego miałoby mi się stać?”

„Bardzo lubię gotować, a jeszcze bardziej jeść. Najgorsze, że nie ma dań, których bym nie lubił.”

„Lubię się napić, lubię pobawić, ale wiem kiedy i w jakich okolicznościach. Najgorzej jeśli zabawa przeszkadza w treningach. Wtedy robi się problem.”

„Uwielbiam, jak wszystko jest na swoim miejscu! Nie umiem długo wytrwać w takim stanie, ale lubię sam proces porządkowania.”

„A ty wiesz, że gardzą ludźmi, których mózg nie jest w stanie napełnić ich żołądka?”

„To tak, jak oglądanie fresku. – Jest ruch, ale zamrożony. Lubię patrzeć na to, jak długo ludzie są to w stanie wytrzymać. Kiedy są już na granicy, otwieram zawór.”

„Palę, bo lubię. Nie głodzę się bo lubię jeść. Nie przejmuję się upływem czasu. Operacje plastyczne? To nie wchodzi w grę. Nie chciałabym stać się kimś obcym dla moich dzieci. Po za tym jestem aktorką i twarz to moje narzędzie pracy. Służy mi do wyrażania emocji. Sztuczna twarz wyraża sztuczne emocje.”

„Nigdy nie byłem abstynentem. Ale w stanie wojennym chciałem pomóc przyjacielowi, który uzależnił się od dragów. I sam się wciągnąłem… Nie lubię o tym mówić, bo co mogę powiedzieć?”

„Nie lubię targowisk próżności. Źle się czuję na bankietach, nie umiem jeść na stojąco z torebką na ramieniu i kieliszkiem w ręce.”