„Jeśli Hanowerczycy mieli jakąś wspólną wadę była nią wyjątkowa tępota. Jerzy I nigdy nie chciał być królem Anglii i kategorycznie odmawiał nauki angielskiego. Niewiele wiedział o angielskim prawie i obyczajach i niewiele go one obchodziły. Był szczęśliwy, gdy sprawy związane z rządzeniem mógł zrzucić na Roberta Walpole'a. Ale Jerzy, mężczyzna o wyłupiastych oczach i wieprzowatej twarzy, był także okrutnikiem. Kiedy odkrył, że żona ma kochanka, wtrącił ją do więzienia i zabronił widywać dzieci (nigdy ich już nie ujrzała). Wkrótce potem zniknął także kochanek. Jerzy nienawidził swojego syna (późniejszego Jerzego II) i unikał go starannie. Większość swojego panowania spędził w Hanowerze. Tam też umarł. Brytyjscy poddani nie płakali po nim.”

—  Jerzy I Hanowerski

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 43.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
dzieci , kochanka , nauka , płacz , prawo , dziecko , odkrycie , żona , sprawa , oko , twarz , większość , wyjątkowy , płakać , nienawidzić , mienie , spędzenie , obyczaj , unikać , pot , mężczyzna , angielski , więzień , poddany , umarły
Jerzy I Hanowerski Fotografia
Jerzy I Hanowerski 1
król Wielkiej Brytanii 1660–1727

Podobne cytaty

Idi Amin Fotografia

„Brytyjczycy są zazdrośni, bo nie wziąłem za żonę angielskiej kobiety. Chcieliby mieć we mnie szwagra i teścia.”

Idi Amin (1925–2003) dyktator Ugandy

Źródło: Shelley Klein, Najgroźniejsi dyktatorzy w historii, tłum. Jolanta Sawicka, wyd. Muza, Warszawa 2008, ISBN 9788374953238, s. 182.

Robert Rient Fotografia

„Chciałabym Roberta Rienta prosić, by odpytał dziecko we mnie, z jego potrzeb i marzeń, by mogło wreszcie dorosnąć i żyć szczęśliwie.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Autorka: Katarzyna Nosowska, Duchy Jeremiego http://www.wielkalitera.pl/ksiazki/id,180/duchy-jeremiego.html/, wielkalitera.pl
O Robercie Riencie

Thomas Fuller Fotografia

„Niewiele wie, kto swojej żonie opowiada wszystko, co wie.”

Thomas Fuller (1608–1661)

He knows little, who will tell his wife all he knows. (ang.)
Źródło: The holy and profane states http://books.google.pl/books?id=TOFOAAAAMAAJ, wyd. Hilliard and Brown, 1831, s. 7.

„Oczarowała mnie Polka, która pięknie śpiewała pieśni Rachmaninowa. Od razu wiedziałam, że nie mogła jej tego nauczyć żadna cipa z naszych uczelni. A jeżeli nie cipa, to tylko Jerzy Artysz. I miałam rację.”

Maria Fołtyn (1924–2012)

Źródło: Jacek Marczyński, Zagrała nawet konia i króla, „Rzeczpospolita”, 8 grudnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/151996.html

John Steinbeck Fotografia

„Widzisz, jeśli mężczyzna podrywa jakąś dziewczynę i zakochuje się w niej, to jednocześnie zakochuje się w czymś, co tkwi w nim samym, a z nią ma to bardzo niewiele wspólnego. Przypomina mu matkę albo jest blondynką, a on śmiertelnie boi się brunetek. A może chce po prostu spłacić stare zobowiązania. Bywa i tak, że nie jest całkiem pewny swej męskości i musi to sobie udowodnić.”

John Steinbeck (1902–1968) pisarz amerykański, noblista
Herbert Achternbusch Fotografia

„Pomyślałem sobie kiedyś, że najlepsza dla mnie byłaby japońska żona, chiński kucharz, angielski dom i amerykański dochód. I jeszcze pomyślałem, że najgorszy byłby japoński dom, angielski kucharz, amerykańska żona i chiński dochód.”

Herbert Achternbusch (1938) pisarz, aktor, reżyser i scenarzysta filmowy
John Acton Fotografia

„Niewiele jest odkryć bardziej irytujących niż te, które ujawniają rodowód idei.”

John Acton (1834–1902) angielski historyk i polityk
Monika Kuszyńska Fotografia

„Nigdy (…) nie miałam do Roberta żalu o wypadek, nawet stawałam w jego obronie. Wiedziałam w jak trudnej jest sytuacji. Nie chciałabym się z nim zamienić, wziąć na siebie jego poczucia winy.”

Monika Kuszyńska (1980) polska wokalistka

Źródło: Monika Kuszyńska: czas na żałobę się skończył, onet.pl, 13 maja 2010 http://muzyka.onet.pl/0,2169214,newsy.html

„Francuz potrzebuje roku, żeby zrozumieć angielskie pieniądze, dziesięciu lat, żeby zrozumieć angielski temperament, pięćdziesięciu, żeby pojąć angielski brak temperamentu, oraz wieczności, żeby zrozumieć angielskie kobiety.”

Georges Elgozy (1909–1989)

Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 449, tłum. Stanisław Kroszczyński.

Pokrewne tematy