„Abp Wielgus nie uczynił żadnego zła, nikogo nie oskarżył, a jednak przeżył dużo cierpień. To dzisiaj dla nas refleksja, jeżeli Ojciec Święty kieruje do niego list pełen miłości, to znaczy, że obejmuje całego człowieka w jego egzystencji ludzkiej i boskiej.”

„Bóg jest Miłością – to znaczy, że Bóg jest tym gniazdem człowieka, w którym czeka na niego oswojone szczęście.”

„Radością napawa mnie fakt, że kiedy obejmuję jednego z tych naszych nieszczęśliwych braci, to przekazuję im całą serdeczność, miłość i solidarność papieża, a Ojciec Święty często domaga się ode mnie zdania sprawy. Chce wiedzieć.”

„Dlatego jeśli Syn ma od Ojca wszystko, co On [tj. Ojciec] ma, to z pewnością ma od Ojca to, że Duch Święty pochodzi także od Niego”

„Trzeba się poddać cierpieniu. Nie opierać się. Pogodzić się z nim. Dać się mu ogarnąć. Przyjąć je w zupełności i uczynić z niego cząstkę życia. Wszystko, co z życia czerpiemy, podlega pewnej przemianie: tak samo cierpienie musi stać się miłością – oto cała tajemnica.”

„Cierpienie w miłości ma swój sens. Jest jedyną możliwością sprawdzenia miłości. Nieważne jest, jak kto cierpiał, ale dlaczego cierpiał. Jeżeli cierpiał z miłości do drugiego człowieka, to jego cierpienie jest świadectwem miłości. Potwierdza jego miłość. Prawdziwa miłość szuka trudnych dróg..”

„Ojciec Święty Jan Paweł II prosił nas kiedyś na krakowskich Błoniach, żebyśmy mieli świadomość, co to znaczy iść przed siebie, to znaczy mieć świadomość celu. Ale jednocześnie prosił, żebyśmy nigdy nie wzgardzili tą miłością, która ukazała się w krzyżu Chrystusa, bez którego życie ludzkie oderwane jest od swoich korzeni i nie ma sensu. Dzisiaj to przypomnienie jeszcze można rozszerzyć. A mianowicie – żebyśmy nigdy nie wzgardzili tą drogą, którą Chrystus przychodzi w Kościele, a który daje nam takiego pośrednika jak Jan Paweł II. Dla mnie jest to, i chyba dla wszystkich, czytelne wezwanie, aby miłować Kościół, a w Kościele samego Chrystusa.”

„Na tej głębokiej wierze w Boga budował w swoim życiu wszystko. Każde działanie wynikało z jego przekonania o istnieniu Boga i że ten Bóg jest tu na ziemi przy nas. I jeszcze jedna rzecz, jedna cnota, która zawsze się przebijała. Była to jego dobroć do każdego człowieka. Ojciec Święty zawsze był przeciwnikiem zła i potępiał je, choć bardzo kulturalnie. Jednocześnie, będąc przeciwnikiem zła, nie był przeciwnikiem człowieka. Każdemu z kim się spotykał miał w zanadrzu coś dobrego do powiedzenia.”

„Nieszczęśliwszym jest ten, kto w sercu nie ma żadnej miłości, niż ten, kto ma w nim wszystkie cierpienia.”

„Dla aktywnego człowieka świat jest tym, czym powinien być, to znaczy pełen przeciwności.”