„Jeśliby bowiem kiedykolwiek nazwał ów ból po imieniu, stałby się on rzeczywistością. A wówczas nigdy więcej nie mógłby postępować tak, jakby ten ból nigdy nie istniał.”

„Na świecie jest ból i jest radość, możesz mieć więcej jednego, albo więcej drugiego. Ty o tym decydujesz.”

„Czasami to wszystko dzieje się bez powodu i wówczas ból jest jeszcze większy.”

„Był to Weltschmerz – ów ból życia, co unosi się w duszy jak gaz i nasyca ja rozpaczą, tak że szukamy zdarzenia, które nas mogło zranić, i nie możemy znaleźć żadnego.”

„Mój ból może być powodem czyjegoś śmiechu.
Ale mój śmiech nigdy nie może być przyczyną czyjegoś bólu.”

„Ból przyćmił strach, a ciemność uśmierzyła ból.”

„I jeśli jesteś gdzieś obok
I przyglądasz się jak
Przestaję być sobą
Ty czekasz jak sęp czy skoczę…
Nigdy! Nigdy! Nigdy!
Niech rani mnie mocniej
Niech rani mnie aż do krwi
Każdy dotyk czuły aż po ból
Teraz ranić może jeszcze ostrzej
Rań mnie mocniej!
Niech rani mocno gdy stoję wciąż
O jeden krok
Za blisko bym mogła się uwolnić…”

„Bo wie że trzeba się śmiać ze wszystkiego, co boli, aby zachować równowagę i nie dać się zwariować. Wie, że nie ma nic bez bólu (…), lecz nie pozwala, by zawarty w tym komizm został przesłonięty prze ból, tak samo jak nigdy by nie pozwolił, żeby ból został przesłonięty przez komizm.”

„Tatusiu, ból jest jak materiał – im mocniejszy, tym więcej warty.”

„Nic nie istnieje, a nawet gdyby istniało, to nikt nie mógłby o tym wiedzieć, a jeśliby kto o tym wiedział, to nie mógłby tego nikomu zakomunikować.”