„Siatkówka to jest moje życie i zależy mi na tym, żeby się rozwijała. Kiedyś moja córka też może zostanie siatkarką i chciałabym mieć pewność, że trafi w dobre ręce.”

„Na początku miałem takie myśli, aby rzucić siatkówkę, ale później doszło do mnie, że siatkówka to moje całe życie i bez niej nie mogę żyć.”

„Kiedyś ćpałem, piłem na umór, miałem kompleksy i myślałem tylko o pieniądzach i karierze. Dziś mam stabilizację i podoba mi się moje życie. Owszem, ono jest nudne, bo siedzę w domu i oglądam programy sportowe. Nie chciałbym jednak tej niepewności, którą miałem kiedyś. A na szaleństwa jestem już za stary.”

„Jeśli córka Nehru mogła zostać premierem Indii, to dlaczego moja córka nie miałaby zostać premierem Pakistanu?”

„Człowiek może był kiedyś dobry, ale z pewnością było to bardzo dawno.”

„Czasami coś ukłuje człowieka, ale generalnie ja, jako Łukasz Kadziewicz, mam to w dupie. Najgorsze jest to, że moja córka kiedyś usiądzie przed internetem i przeczyta takie rzeczy o karierze ojca. Na pewno plotkarze nie wpłyną na mnie, nie zmienię się pod ich wpływem. Mam jedno życie i chcę przez nie przejść na swój sposób.”

„Siatkówka to prosta gra, trzeba tylko trafić w to pomarańczowe.”

„Jeżeli kiedyś nekrofilia zostanie zalegalizowana, to z cała pewnością ruch nekrofilski weźmie na sztandary Pawlaka. Idealny truposz.”

„Moja córka, moja córka umarła!…
Jak sercu powiedzieć: nie płacz,
kiedy rozpacz serce przeżarła,
a to serce wyrwać i zdeptać?”

„Staram się zapewnić swoim dzieciom normalne życie, ale czasem posuwam się w tym za daleko. Moja córka jako jedyna w klasie nie wiedziała, co to jest limuzyna.”