„Życie pastwi się nade mną z niebywałym okrucieństwem. W słowach też nie znajduję żadnej pociechy ani przytułku. Suche słowa mi się sypią, sypkie, oddzielne.”

„W języku poezji, gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest. Żaden kamień i żadna nad nim chmura. Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko żadne niczyje na tym świecie istnienie.”

„Złamał sobie życie! I ma teraz dwa oddzielne, bardzo przyjemne życia.”

„Jeżeli komuś nie powiodło się tam, gdzie innym brakło odwagi, albo po prostu woli, by podjąć jakąkolwiek próbę, to taki człowiek patrząc wstecz na swoje życie, znajduje w nim pociechę, a może nawet głęboką satysfakcję.”

„Zamożność: przytułek dla bogaczy.”

„(…) gdybym nie miał miecza, który już wisi nade mną, w życiu bym niczego nie napisała. Muszę mieć termin, musi ktoś już do mnie wydzwaniać.”

„Stary zegar jest przytułkiem czasu.”

„Moje ostatnie słowa? „Życie żadnej istoty, nawet małej gąsienicy, nie jest dla niej przyjemnym doświadczeniem.””

„Kapitalizm sprawia, iż całe życie pracujesz, głodując, a i tak możesz skończyć w przytułku, gdy będziesz stary i nie będziesz mógł dalej pracować.”

„O Ty, poza wszystkim!
Jak Cię nazwać innym imieniem?
Jaki hymn może Cię wyśpiewać?
Żadne słowo Ciebie nie wyraża!
Jaki duch Cię ogarnie?
Żaden umysł nie pojmuje Ciebie.
(…)
Ty masz wszystkie imiona.
Jakże ja Ciebie nazwę?
Jesteś jedynym, którego nie można nazwać.
Zmiłuj się nade mną, Ty poza wszystkim,
bo jakże Ciebie nazwać, Boże, innym imieniem?”