„Zespół grał stare przeboje amerykańskiego popu – słowa piosenek były niezrozumiałe, ale melodie dawały się rozróżnić, mimo iż w bibliotece pełno było tłumiących dźwięk, tapicerowanych mebli oraz książek ułożonych na półkach sięgających sufitu.”

„Myślę, że najpierw powstawała mi w głowie muzyka, dopiero potem tworzyłem słowa, by zawiesić je w melodii, w pewnym rodzaju dźwięku. Słyszałem w sobie ten dźwięk, a ponieważ nie znałem zapisu muzycznego, jedynym sposobem utrwalenia go było znalezienie słów i dodanie ich do niego. Ale ileż to razy zostawały w końcu same słowa, a melodii nie mogłem już odtworzyć”

„Zawsze grał z pamięci lub wymyślał melodię, improwizując. Musiał chyba mieć słuch absolutny, co akurat w jego rodzinie nie dziwi. Pamiętam, że potrafił bezbłędnie zagrać wielkie przeboje Gershwina. Wystarczyło, że usłyszał jakąś melodię w radiu, a natychmiast był w stanie ją zagrać. Czas wolny najchętniej spędzał przy muzyce.”

„Muzyka, cokolwiek by mówić, nie jest językiem zrozumiałym ogólnie; konieczny jest łuk słowa, by strzała dźwięku mogła wniknąć do wszystkich serc.”

„Nie płacz, kiedy odjadę,
Sercem będę przy tobie,
Nie płacz, kiedy odjadę,
Zostawię ci tę melodię.
Piosenkę, która przypomni
Niepowtarzalne te chwile
I słowa cicho szeptane:
„Tylko tobie jedynej.””

„Po co pisać piosenkę, jeśli nikt nie umie zagrać melodii ani zrozumieć słów?”

„Słowo rodzi się z dźwięku – dźwięk przed słowem.”

„Wirtuozeria jakiegoś człowieka jest poniekąd tylko melodią jego życia, której pozostaną tylko pojedyncze dźwięki, jeśli nie połączy jej z religią.”

„Moje książki są w bibliotece i nie mam z tego ani grosza. W Skandynawii biblioteka odprowadza składkę i dostaje się tantiemy. U nas biblioteki się zamyka, są tak niedofinansowane, że o odprowadzaniu tantiem nie ma co mówić. Poza tym wiadomo: książki są tam za darmo. Z czego ma żyć pisarz?”

„Biblioteki mnie pasjonują, bo wiele mówią o właścicielach. Brak biblioteki również wiele mówi, brak książek w miejscu, gdzie się mieszka i które przez to jakby traci życie.”