„Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy.”

„Co bez przyjaciół za żywot? Więzienie,
W którym niesmaczne żadne dobre mienie.
(…)
Uchowaj Boże takiego żywota,
Daj raczej miłość, a chocia mniej złota!”

„Ludzie przychodzą i odchodzą. Bóg dał nam pokój, wolną wolę ale żelazna linia wiecznego prawa nigdy nie zmienia się i nigdy nie zostanie zmienione.”

„Złoto, złoto i jeszcze raz złoto!!!”

„W ciemność głębin spada słońca pył,
Rzeźbi złotem zbocza wzgórz.
Las tajemnic sztylet w piersi wbił –
Milczy i nie zdradzi już.

Boję się, boję się,
W moim świecie jest szaro i źle.”

„Ciche, mistyczne Tatry, owe wieczne głusze
zimowych, śnieżnych pustyń, owe zapadliska,
niedostępne wśród złomów, gdzie jeden się wciska
mrok i gdzie wicher końcem swych skrzydeł uderza”

„Jesteś niczym dzikie zwierzę. To są ostatnie miesiące twego życia, nie zasługujesz by oddychać powietrzem tej ziemi i oglądać światło Pana, znikniesz z tego świata i nigdy się już nie pojawisz. Ogarną cię mroki i będziesz miała czas, żeby rozważyć grzechy swego zwierzęcego żywota.”

„Skromne ku ziemi opuściwszy oczy,
Odziany w złoto, w bogate bisiory,
Idzie Fałsz, który z prawymi bój toczy…
Unika słońca. Lubi zawsze dwory
I dla wspomogi sobie i przewody
Szuka oszustwa, kłamstwa i niezgody.”

„Złoto cnocie nieprzyjaciel dawno rzeczono; (…) kamień próbuje złota, złoto cnoty.”

„Spotkamy się tam, gdzie nie ma mroku.”