„Być pobłażliwym – to dać się przekupić, tyle że sercem.”

„Oddychać to już tyle, co dać przyzwolenie.”

„Ludzi można oślepić i przekupić, ale człowieka nigdy.”

„I
Domokrążny przekupień ogrodów
zielnik swój niesie,
z księgą zapachu krąży.

Nocą przychodzą do jej gałęzi
duszyczki starych ptaków.

Śpiewają w tym zdławionym lesie,
któremu trzeba źródeł płaczu.

Jak małe noski dzieci
splaszczone na matowych szybach,
tak kwiaty owej księgi
u szyby lat, której nie widać.

Oto przekupień ogrodów
zagląda z płaczem do księgi
i omdlewają nad zielnikiem
żywych kolorów przybłędy.

II
Oto przekupień czasu
przynosi zielnik snów.

Ja
Gdzie zielnik twój, gdzie księga?

Przekupień
Trzymasz ją w swoich rękach.

Ja
Mam wolnych dziesięć palców

Przekupień
Sny w twoich włosach tańczą.

Ja
Ile minęło już stuleci?

Przekupień
Godzinę tylko ma mój zielnik.

Ja
Czy idę w zmierzch, czy do świtania?

Przekupień
Przeszłość jest nie do zamieszkania.

Ja
O gorzkie owoców ogrody!

Przekupień
Gorszy jest zielnik księżycowy.

III
Przyjaciel przyniósł mi po ciemku
w tajemnicy zielnik dźwięków

(Pst…Niech będzie cisza! Oto noc z nieba zwisa!)

W świetle portu zagubionego
wracają echa wszystkich wieków

(Pst…Niech cisza wytrwa jeszcze!
Oto noc chwieje się na wietrze!)

Pst…Dajcie ciszy więcej!
Gniew stary palce mi wykręca.”

„Dajmy Polsce tyle, ile się da wziąć.”

„Dziękuję, daliście mi tyle miłości, że nie tęsknie już za rodzicami.”

„Buddyzm jest religią serca. Tylko tyle. Kto rozwija serce, ten praktykuje buddyzm.”

„Kto chce zdobyć ludzi, musi w zastaw dać własne serce.”

„W twarz dadzą sobie napluć za tyle a tyle
Obetrą gębę ręką, a sumę przeliczą!”

„Ile serc, tyle rodzajów miłości”