
„Cudze kłopoty są zawsze cudze, a moje są moje. Taka minimalna różnica.”
Dane wrażliwe (2011)
słowa skierowane do własnego dyplomaty, proszącego o podwyższenie funduszu reprezentacyjnego.
„Cudze kłopoty są zawsze cudze, a moje są moje. Taka minimalna różnica.”
Dane wrażliwe (2011)
„W miłości cudze doświadczenie nie na wiele się przyda.”
„Najlepsze jedzenie powstaje w domu, z miłości.”
Źródło: Marek Bieńczyk, Jedno udane życie, tygodnik.onet.pl, 27 maja 2008 http://tygodnik.onet.pl/37,0,10383,3,artykul.html
„A propos, dlaczego pan nie trzyma powozu i koni?”
znany ze swej oryginalności i roztargnienia Branicki zadał to pytanie, gdy odwiózł pewnego razu spieszącego się na umówione spotkanie Adama Mickiewicza; gdy przyjechali na miejsce, Braniki zadał to pytanie wówczas, kiedy Mickiewicz zwrócił uwagę, że gdyby nie tak dobre konie, byłby z pewnością się spóźnił; na powyższe pytanie rozbawiony Mickiewicz odpowiedział z udaną powagą: „Ze względów politycznych”
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard, Wiek XIX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii, studentów i uczniów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, ISBN 83 stycznia 12582–9, s. 248.
„Po przełomie 1989 roku Polska przeszła także rewolucję kulinarną. Wróciła kultura jedzenia.”
Źródło: 4. Europejski Festiwal Smaku w Lublinie, culture.pl, wrzesień 2012 http://www.culture.pl/kalendarz-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/L6vx/content/4-europejski-festiwal-smaku-w-lublinie
„Mówienie zawsze szkodzi: przed jedzeniem psuje apetyt, po jedzeniu – trawienie.”
„Zawsze mamy dość sił, aby znieść cudze nieszczęście.”
Maksymy i rozważania moralne
Wariant: Wszyscy mamy w sobie dość siły, by znosić nieszczęścia innych.
Next to knowing when to seize an opportunity, the most important thing in life is to know when to forgo an advantage. (ang.)
Źródło: „Przekrój”, Wydania 14–26, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1999, s. 121.
w 1844 roku, gdy wypoczywał w Soden pod Frankfurtem nad Menem, miejscowości kuracyjnej.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 107.