„Swojego szczęścia nie możesz uzależniać od innych ani tym bardziej od losu, musisz je budować sama. Powinnaś być silna, bo tylko tacy ludzie bywają szczęśliwi, a tę moc czerpie się z własnego wnętrza, z pokus, którym uda ci się oprzeć, z odnoszonych codziennie małych zwycięstw nad własnymi słabościami, z plonu, jaki przyniesie twoja praca.”

„Musisz żyć w swojej własnej przestrzeni. Nie możesz narzucać swego życia innym, wtedy bowiem nie byłaby to już wyłącznie twoja przestrzeń.”

„Gdyby ludzie pragnęli bardziej własnego szczęścia niż nieszczęścia innych, moglibyśmy niebawem mieć raj na ziemi.”

„Oczywiście w swojej pracy opieram się na własnym życiu. To moja autobiografia, czerpię z niej w taki sam sposób, w jaki sny przekształcają nasze doświadczenie i uczucia.”

„Dosyć jest ludzi strzegących mizernych swoich pozycji i dumy własnej, i czci światowej… i fałszów… ale muszą być i tacy, co zapomną o sobie – a wtenczas będą silni i niepokonani.”

„Dobrego redaktora powinna cechować skłonność do myślenia o innych. Tego nie można wymagać od autorów, nawet jeśli jest to siłą ich pisarstwa. Ci ludzie muszą mieć własny świat i oni są ośrodkiem tego świata.”

„Ci nieszczęśliwi ludzie, którzy porzucają Chrystusa i ulegają pokusom, szybko się rozczarowują. Ich życie staje się męką (…). Ale nawet taki najbardziej zagubiony i dotknięty przez zło człowiek, dopóki tylko żyje, może wrócić do Chrystusa.”

„Co ludzie zwykle nazywają swym losem, jest przeważnie ich własną głupotą.”

„Najbardziej wyszukany paradoks… o ile odpuścisz sobie wszystko, możesz wszystko mieć. O ile pragniesz mocy, nie możesz jej mieć. Gdy tylko przestaniesz jej chcieć, będziesz miał moc o jakiej ci się nie śniło.”

„Pokorna miłość ma taką moc, że nic się jej oprzeć nie może.”