„Żałuję jedynie mojego dzieciństwa. Szkoda, że nie wróci. Chciałabym być dzieckiem ze świadomością dorosłej osoby.”

„Moja prawda, mój charakter i moje imię były w rękach osób dorosłych; nauczyłem się widzieć siebie ich oczyma; byłem dzieckiem, owym potworem, którego dorośli fabrykują ze swoich niedosytów.”

„Dzieci przeżywają żałobę zupełnie inaczej niż dorośli. Człowieka dorosłego najboleśniej dotyka utrata bliskiej mu osoby na początku, potem powoli wraca do równowagi. Dzieci natomiast początkowo są obojętne, ale im dłużej trwa nieobecność kochanej osoby, tym mocniej odczuwają jej brak.”

„W wieku dwudziestu lat jesteśmy tym, co uczyniło z nas wykształcenie, ale już około czterdziestu- tym, co powstało w wyniku własnych wyborów, jeżeli takich dokonaliśmy.
Młody człowiek staje się takim dorosłym, jakiego chciało jego dzieciństwo. Zaś człowiek dojrzały jest dzieckiem młodego człowieka.”

„Pragnąłem zrobić film dla kilku generacji. Nie chciałem ograniczać widzów do dzieci, albo do dorosłych.”

„Nie mam ochoty z nią rozmawiać. Ta smarkula nie dorosła do Sejmu. Szkoda gadać.”

„Chcą mieć ogromny dom, żeby było miejsce na dzieci. Dzieci dorosną, nim oni skończą dom, i nie będą chciały mieszkać na wsi, ale tego nie mówimy, bo nie ocenia się marzeń.”

„Żałowanie to nic dobrego, żałowanie czegoś nie ma sensu, dobre jest to dla małych dzieci…”

„Dorośli to przeterminowane dzieci.”

„Dopiero co wróciłem po kontuzji, normalnie brałem udział w treningu i jestem w dwunastce, więc wszystko było w porządku. Na boisko wchodziłem bez świadomości, że nie ma mnie w protokole. Nie ma w tym więc mojej winy.”