„Admirał miał na gościec zalecone spacery, a pani Croft, biorąc udział we wszystkich jego sprawach, robiła wrażenie osoby, która mogłaby się na śmierć zachodzić, jeśliby miało mu to pomóc.”

„Film jest sztuką, w której tysiące elementów muszą się złożyć w jednej sprawie. Czasami bierzesz w czymś udział, a potem się zastanawiasz, co z tego wyjdzie.”

„… Słychać było wiatr, który pachniał i można go było jeść jak lody, jak ubity na krem śmietankowy niewidzialny śnieg, można go było niemal jeść łyżeczką, miałem wrażenie, że gdybym wziął bułkę albo kawałek chleba, to mógłbym to powietrze gryźć, prawie jak wosk.”

„Całkiem gdzie indziej miały się rozegrać takie same – albo podobne – wydarzenia, a my mieliśmy się im przyglądać albo brać w nich udział, bez względu na to, jakie będą.”

„Michał odniósł wrażenie, że pani antropolog ze wszystkich tych szkieletów, z którymi miała w życiu do czynienia, ten najlepszy wybrała dla siebie.”

„Miałem dylemat. Ciągle nie było ciekawych projektów, w których mógłbym zagrać. Miałem wrażenie, że żaden reżyser nie ma na mnie pomysłu, no i przede wszystkim, że się widocznie nie nadaję. Potem nastał czas epopei narodowych, w których już w ogóle nie byłem brany pod uwagę. Nie za dobrze się poruszam w polskiej klasyce.”

„Lubię długie spacery, zwłaszcza jeśli chodzą na nie osoby, które mnie irytują.”

„Od tych wszystkich osób, których znać nie muszę, zachowaj mnie Panie!”

„Przez całe życie matka była dla mnie wszystkim. Czuję się tak, jakbym stracił nie tylko matkę, ale i najbliższego przyjaciela, kolegę, kogoś, z kim mogłem rozmawiać o wszystkim. Gdy miałem kłopoty, mogłem przyjść do niej w środku, a ona wstawała i starała się mi pomóc.”

„Kino kiedyś wyglądało inaczej. Chciałoby się mieć dzisiaj kilku takich Kieślowskich, a przynajmniej jednego. W czasie realizacji „Dekalogu” byłem jeszcze dzieckiem i nie miałem pełnej świadomości, w czym biorę udział i co to dla mnie znaczy. Ale nie mógłbym chyba sobie wyobrazić piękniejszego rozpoczęcia mojej filmografii.”