„Wiersz jest nad czas i nad śmierć.”

„Wiersze, dobre wiersze są, muszą być poszukiwaniem tajemnicy, a więc muszą dotykać tematu Boga, ludzkiego życia i śmierci. Jak Modlitwa.”

„W wierszu mym – wolność, równość, braterstwo,
wiersz mój zbroczony krwią swoich ran.
Jeśli ma zginąć, niech poprzez śmierć swą
głosi nadzieje: „No pasaran!””

„Poza czasem, poza śmiercią, jest miłość. Czas i śmierć nie mogą jej osłabić.”

„Czas jest śmiercią, ohydną maską śmierci.”

„Czasem jeden wers wiersza, którego być może nigdy nie wydam, może mi zabrać całą noc. Ale to jest moje życie i tak wykorzystuję swój czas.”

„Czasem śmierć marzenia jest nie mniej smutna niż prawdziwa śmierć.”

„Pomysły na wiersze przychodzą do mnie w tajemniczej formie. Trudno jest mi je zrozumieć, niezależnie od tego, czy są to kwestie na miarę życia i śmierci, czy raczej konkrety – niedalekie pielgrzymki.”

„Stawiam sobie czasem trzy pytania: dlaczego piszę? do kogo piszę? Co myślę o swoich własnych wierszach?”

„Będziesz miał czas na odpoczynek po śmierci.”