„Jeśli chcesz być optymistą i rozumieć życie, to przestań wierzyć w to, co się mówi i pisze, a obserwuj sam i sam wnikaj w istotę rzeczy.”

„Czymkolwiek się rozum twój uwichła, tak iż prawdy jaśnie obaczyć nie możesz, omamienia się tam obawiaj i niczemu nie wierz, jedno co jasną i jawną prawdą być wyrozumiesz.
Wiara prawdziwa jest istota rzeczy spodziewanych i ukazanie niewidomych, a ta jest, gdy tak wierzysz, jako się w sobie rzeczy mają. Ale jeśli ludzkimi wymysły omamiony sam nie wiesz, co wierzysz, i nie tak jest, jako wierzysz, fantasmę masz rzeczy zmyślonych, nie istotę spodziewanych ani ukazanie niewidomych.”

„Dźwigam brzemię największego nieszczęścia, jakie może spaść na ludzką istotę (…) Przestałem wierzyć.”

„Bardzo złe rzeczy wydają się innym ludziom głupie i nie chcą w nie wierzyć. Pytają: to takie jest życie?”

„Człowiek najczęściej postępuje odwrotnie, niż sądzi i niż to sobie zaplanował. Gdy dokądś jedzie, wraca do siebie. Kiedy myśli, że czyta - w istocie sam coś pisze. Chce pomóc, a rani… Tak naprawdę większość ludzi nie chce ani nowego życia, ani innego świata.”

„Bardzo złe rzeczy wydają się innym ludziom głupie i nie chcą w nie wierzyć. Pytają: to takie jest życie? – i mrugają na siebie. A życie jest jeszcze gorsze i jeszcze paskudniejsze od wszystkiego, co da się na ten temat powiedzieć…”

„Życie każdego człowieka jest dziennikiem, w którym chciałoby się napisać jedną historię, a pisze się inną.”

„Wierzcie mi! wierzcie, ludzie! jam jest wielki, mocny.
Jedyną słabość zamknę w sercu tajemniczym,
Robak smutku mnie gryzie… tak, że mówiąc z wami,
Chciałbym przestać… i usiąść, i zalać się łzami.”

„Optymista: człowiek, który nie bierze rzeczy za tak tragiczne, jak są.”

„Ludzie mnie obrażają, oceniają mnie… Mówią że mnie znają, a ja sam siebie nie znam.”