„To naprawdę smutne, jeśli ziemskiemu człowiekowi nigdy nie wolno pójść za swoim, w gwiazdach zapisanym, uzdolnieniem!”

„(…) znalazłam w swoim mężu najczulszego opiekuna, najtkliwszego pocieszyciela, najlepszą ziemską podporę, jaką kiedykolwiek miała kobieta. Jego cierpliwość nie ma granic, pomimo smutnych dni i niespokojnych nocy.”

„(…) lubię tę aurę ciemności, która go otacza. Lubię jego twarz, smutne oczy. Jest dziwnie piękny, niczym noc bez gwiazd.”

„Uśmiechnij się do swoich smutnych myśli,
Uśmiechnij się do szarych, smutnych dni,
Najlepszy sen na jawie ci się wyśni,
bo wielka moc w uśmiechu szczerym tkwi…
Do ludzi – tych, co nigdy się nie śmieją
Co dzień, z nadzieją, pierwsza uśmiechnij się…”

„Nigdy nie przestawaj się uśmiechać, nawet jeśli jesteś smutna, ponieważ nigdy nie wiesz kto może się zakochać w twoim uśmiechu.”

„Patrzyłam na piękną twarz, spokojną i nawet smutną […], i serce pękało mi z żalu. Czułam, że nie wywiązałam się z roli córki, że nigdy nie byłam dobrą córką, że mieszkałam w domu jak obcy człowiek i w niczym nie pomagałam tej samotnej duszy, temu staremu, choremu, przez wszystkich odrzuconemu i pozostawionego na swoim Olimpie człowiekowi, który mimo wszystko był moim ojcem i kochał mnie tak, jak umiał i mógł - i wobec którego muszę żywić nie tylko uczucia złe, ale i dobre.”

„Myślę, że w pewnym momencie dochodzimy do etapu: nie chcę już grać tych dołujących, mrocznych, smutnych rzeczy. Kto tak naprawdę chce to oglądać?”

„Chcielibyśmy zagrać jak najlepiej. To jest wielka impreza i tak naprawdę dopiero tam możemy się zapisać na kartach historii polskiej siatkówki, i… I później być w studiu, i robić za ekspertów… Fajnie jest wtedy.”

„(…) jeśli jesteś smutny, to bardzo pragniesz, by swój smutek usłyszeć przekształcony w dźwięk.”

„Jakie to smutne widzieć ojca z pieniędzmi, ale bez radości. Człowiek studiuje ekonomię, lecz nigdy nie studiuje szczęścia.”