„Kto próbuje wniknąć w Różę filozofów, nie mając klucza, jest jak człowiek, który chce chodzić, chociaż nie ma nóg.”

„Człowiek woli patrzeć przez dziurkę od klucza niż przez lunetę.”

„Uważam nawet, że każdy człowiek na ziemi powinien mieć na własność chociaż jedno drzewo.”

„[Abelard] używał (…) sformułowania nulla rosa est [łac. „nie ma róży”], by wskazać, że język może mówić albo o rzeczach, które przepadły, albo o rzeczach nieistniejących. (…) róża jest figurą symboliczną tak brzemienną w znaczenia, że nie ma już prawie żadnego: róża mistyczna i nie masz róży, która by nie zwiędła [wojna Dwóch Róż], róża jest różą [różokrzyżowcy], dziękuję za wspaniałe róże, świeżość i woń róż.”

„Różo, różo, formalistko!
Różo, różo, bój się Boga!”

„(…) posługuję się przemianą wyglądu. Nie mówię już o przemianie i charakterystyce wewnętrznej, której szukam zawsze. Próbuję, na przykład szukać: jak człowiek, którego mam grać, chodzi, jak mówi. Próbuję każdemu (na swój użytek, bo widz może nie zauważyć) wynaleźć indywidualny sposób mówienia. Bardzo to lubię.”

„Filozofie są tyle warte, co warci są filozofowie. Im większy człowiek, tym prawdziwsza filozofia.”

„Miałem taki okres, gdy chodziłem na ryby. Człowiek może się wyluzować, zapomnieć o wielu rzeczach. Bo piłka to stres. Chociaż w sumie dzisiaj wszyscy walczą o pracę, stanowiska i pieniądze. W futbolu kariera jest jednak krótka i mamy niewiele czasu, by zapewnić sobie spokojną przyszłość.”

„potem nadchodzić wieczór ten
gdy głowę zwiesić na plecach i więcej nic nie żądać
od ust i nóg – i tylko: tse-tse-tse
jak jęk na pustyni wielbłąda”

„Pozdrawiam ciebie, ty różo, z ogrodu
Klejnotowego, miłosny Rubinie!
Chociaż pierś twoja przejrzystsza od lodu
Krew nieśmiertelnéj młodości w niéj płynie.”