„Niemcy muszą poczuć, że ponieśli klęskę.”

„Wódz nie powinien łudzić swoich zwolenników perspektywami przyszłych zwycięstw ziemskich, nie przygotowując ich w tym samym czasie do decydującej walki, w której dusza każdego człowieka może odnieść wieczne zwycięstwo lub ponieść ostateczną klęskę.”

„Nie muszę chodzić do kościoła, by poczuć Boga i jego dobroć.”

„Gdybym miał coś wyreżyserować, to muszę mieć poczucie, że mam coś istotnego do powiedzenia.”

„Jak długo trwa zagrożenie, ma się do czynienia tylko z przeciwnikami, których można pokonać, lecz po zwycięstwie zaczyna się mieć do czynienia z samym sobą, ze swoją gnuśnością, ze swoją pychą, z zawodnym poczuciem pewności, jakie daje zwycięstwo, a wtedy łatwo o klęskę.”

„By żyć w wolności i szczęściu, musisz poświęcić swoje poczucie nudy. Nie zawsze jest to łatwe.”

„Nic tak nie wzmacnia jak przypisywanie sobie racji. Ludzie muszą krytykować innych, aby uzyskać silniejsze poczucie tego, kim są.”

„Ciągle muszę znosić jej docinki. Jest taka gruboskórna…
Wiem, bo kiedyś położyłem jej na krześle pinezkę i nic nie poczuła!”

„Dwa słowa wystarczą, by zablokować dalsze działania i ponieść porażkę. Brzmią one tak: – To trudne. Inne dwa słowa wystarczą, by poczuć się niezręcznie i by coś, co jeszcze przed chwilą było przyjemnością, stało się frustracją. Brzmią one: – To głupie. Dwa słowa motywują i pozwalają odnaleźć wewnętrzną siłę: – Dasz radę. Trzy słowa ze strony rodzica pozwalają poczuć się silnym: – Wierzę w ciebie.”

„Pomoc śp. gen. Maksyma Weyganda była zapewne pożyteczna ale to śp. gen. Tadeusz Rozwadowski, szef Sztabu, nie tylko był autorem planu Bitwy Warszawskiej (słynny „Rozkaz Nr 10.000”), ale pod nieobecność Piłsudskiego przejął całkowicie osobiste dowodzenie, i – wedle słów samego Weyganda: „i tak robił, co chciał”. I tak geniusz Rozwadowskiego, niesubordynacja bolszewików i… odrobina szczęścia spowodowały, że z Boską pomocą bolszewicy ponieśli klęskę.”