„Calderon daje aktorom niesłychane pole do popisu w tym zakresie, dotąd rzadko wykorzystywane. Doskonale oddał to jedynie wasz Grotowski, którego w Calderonie zafascynowała właśnie ta siła ciała. Muszę tu dodać, że teatr Grotowskiego wywarł na mnie olbrzymie wrażenie, w walnym stopniu przyczyniając się do powstania mej książki.”

—  Antonio Regalado

Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=61157, „Przekrój”, nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
książki , wrażenie , siła , dodanie , aktor , pole , książka , popis , oddanie , teatr , zakres
Antonio Regalado Fotografia
Antonio Regalado 5
1932–2012

Podobne cytaty

Kinga Ilgner Fotografia

„Taka szokująca rola stanowi zawsze dla aktora wyzwanie i daje pole do popisu! Zwłaszcza jeśli jest dobrze napisana, jak w przypadku Anki z serialu Na Wspólnej.”

Kinga Ilgner (1975) polska aktorka

Źródło: Jolanta Majewska, Kinga Ilgner: Lubię różnorodność, teletydzien.pl, 15 czerwca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-kingla-ilgner-lubie-roznorodnosc,nId,612824

Ellen Stewart Fotografia

„O Grotowskim przeczytałam w 1965 roku w „The Drama Review”. Występowaliśmy wtedy w Danii i podczas jednego ze spotkań z dziennikarzami wspomniałam o ciekawym reżyserze, który robi w Polsce eksperymentalny teatr. Jeden z dziennikarzy zapytał mnie, czy nie chciałabym poznać Grotowskiego. Czemu nie? – odpowiedziałam. Skontaktował mnie z Eugenio Barbą, który zawiadomił Grotowskiego i po dwóch dniach dostałam z Polski telegram z zaproszeniem. Przylecieliśmy do Warszawy. Pojawienie się ciemnoskórej kobiety wywołało sensację, ludzie po raz pierwszy widzieli kogoś, kto wygląda tak jak ja. Na ulicach przechodnie dotykali mnie palcami.”

Ellen Stewart (1919–2011) amerykańska reżyserka i producentka teatralna

Źródło: Roman Pawłowski, Teatr La Mama, „Gazeta Wyborcza”, 25 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/estewart.htm

Eugenio Barba Fotografia

„Moim dziedzictwem jest plebejski teatr doby renesansu, tworzony przez złodziei, prostytutki, wagabundów, artystów ulicznych i akrobatów. Nigdy nie czułem, jak Grotowski, że tradycja mojego teatru wywodzi się z magii czy rytuału.”

Eugenio Barba (1936) włoski dramatopisarz i reżyser teatralny

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wyspaw.htm

Leszek Mądzik Fotografia

„Zafascynowała mnie uroda i możliwości ciała aktora wrocławskiej pantomimy.”

Leszek Mądzik (1945) polski reżyser teatralny, scenograf

Źródło: Beata Waś, Między ziemią a niebem, „Gazeta Olsztyńska” (dodatek) nr 53/05, 6 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113983.html

Jolanta Fraszyńska Fotografia

„Nie bez powodu aktorzy są jak drżące ciała. Przeżyte uczucia muszą oddać innym, nawet te najboleśniejsze i skrywane. Muszą przeżywać je na nowo.”

Jolanta Fraszyńska (1968) polska aktorka

Źródło: „Gala” nr 35 (62), sierpień 2004.

Leszek Bzdyl Fotografia

„Próbowałem zrozumieć myśl teatralną moich szefów. Najpierw pantomimę mistrza Tomaszewskiego – z pełnym zaangażowaniem uczyłem się, poznawałem tajniki, by potem, wychodząc z tego teatru, zaprzeczać mu, zostawiając sobie esencję doświadczenia. Teatr Ekspresji Wojciecha Misiury to barwna przygoda z absolutnie innym rodzajem obecności na scenie. A wyprzedzał to wszystko trening a la Grotowski. Oczywiście, byłem za młody na bezpośredni udział, ale cały studencki Wrocław był 'napiętnowany' atmosferą teatru Grotowskiego. To był nieustający przekaz, żywy kontekst. Praca w sali była oparta na podobnych technikach, wszyscy studiowaliśmy wiadome księgi…”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Teatr” 2001, nr 4

Artur Barciś Fotografia

„Symultaniczna akcja to pole do popisu dla reżysera, można się wtedy pobawić konwencją.”

Artur Barciś (1956) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Częstochowa, 29 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/arturba.htm

„Pracowałam w czasach, gdy działali tacy giganci teatru, jak Axer, Dejmek, Grotowski, Grzegorzewski, Hanuszkiewicz, Jarocki, Kantor, Swinarski, Szajna, Wajda i inni. Z kilkoma z nich współpracowałam. Oni to spowodowali, że teatr polski wyszedł z prowincjonalnego grajdołka i osiągnął poziom światowy. Siłą teatru były wtedy różnorodność i niezwykłe osobowości jego twórców. Dziś jest inaczej. Teatr stracił swoją rangę społeczną. Przestał być ważnym miejscem na pogłębioną analizę rzeczywistości; problemów, które nękają społeczeństwo”

Ewa Starowieyska (1930–2012)

Źródło: Teresa Sołtysiak, Wspomnienie: Ewa Starowieyska (1930–2012), „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 118, 22 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/140197.html

Maria Krzysztof Byrski Fotografia

„Sztuka polska ma dobrą prasę w Indiach. Zaczęło się od filmu. Wajda, Kieślowski – to nazwiska znane, oczywiście w kręgach, które się tym zajmują. Potem wszedł Grotowski, który, ze względów dla mnie nie zrozumiałych, stał się kimś wyjątkowym w Indiach. Sfery poszukujące młodego teatru bardzo się tym fascynowały. Także Mrożek jest znany w Indiach.”

Maria Krzysztof Byrski (1937)

Źródło Agnieszka Budyńska, Rola promotora UE w Indiach szansą dla Polski – wywiad z Marią Krzysztofem Byrskim, polska-azja.pl, 20 kwietnia 2012 http://www.polska-azja.pl/2012/04/20/rola-promotora-ue-w-indiach-szansa-dla-polski-%E2%80%93-wywiad-z-maria-krzysztofem-byrskim/

Pokrewne tematy