„To czemu wszyscy na świecie tak hucznie obchodzą nowy rok? – Żeby zagłuszyć smutek przemijania? (…) A może żeby jeszcze raz zacząć wszystko od nowa?”

„Jak powiedział pewien milicjant – smutek jest jak pochód – przemija.”

„Jakiś smutek się tu czuje,
chociaż jesień taka złota,
babie lato nić swą snuje,
ale w sercu jest tęsknota.
Co odeszło nie powróci,
co się stało, nie odstanie,
i dlatego tak nas smuci…
Przemijanie, przemijanie…”

„Nowy Rok jest kamieniem milowym na drodze do grobu.
Może być pomyślny lub nie.”

„Chłop po wsi grochem żyje,
A po nim wodę pije,
Przecie na piecu co rok
Nowy się wznieci prorok.”

„Smutek od ludzi pochodzący, szaleje po świecie, smutek, który od Boga pochodzi, wraca do Boga modlitwą pięknych czynów.”

„Czemu klucz się lubi gubić?
Czemu rok jest taki długi?
Czemu tylko jedne są wakacje?
Czemu tort ananasowy
Na śniadanie jest niezdrowy?
A dorośli zawsze mają rację?”

„Narodziny. Minął wspaniały bal sylwestrowy, rok nowy rodzi się z bólem głowy.”

„Woody Allen powiedział: „Życie jest pełne bólu, cierpienia i samotności i jeszcze tak szybko przemija”. To prawda. Wynajęłam na Manhattanie mieszkanie, oswoiłam kawałek dzielnicy – znalazłam ulubioną kawiarnię, park, sklepik, ulicę, ale przede wszystkim zaczęłam chodzić na zajęcia. I nawet nie zauważyłam, jak upłynął mi rok.”

„Wszystko, czego doświadczamy w życiu, także smutek i cierpienie pozostają w naszej pamięci. Ale cierpienia nie należy w sobie pielęgnować.”