„Jak wstyd jest żyć wśród pięknych koni
Podstępnym, człekożerczym życiem;
Miast doskonałość z nimi gonić –
Po łokcie babrać się w korycie.”

„Doskonałość należy do zdarzeń, o których się opowiada, a nie tych, którymi się żyje.”

„Jesteśmy tym, co w swoim życiu powtarzamy. Doskonałość nie jest jednorazowym aktem, lecz nawykiem.”

„To piękne, gdy człowiek może być dumny ze swojego miasta, lecz jeszcze piękniej, gdy miasto może być z niego dumne.”

„Za życiem nie trzeba gonić, przychodzi ono samo do człowieka. Ale tajemnice życia trzeba okupić bólem i łzami.”

„Sens życia polega na tym, by cieszyć się z niego i czynić go piękniejszym dla każdej ludzkiej istoty.”

„Wspomnienia można opowiadać setki razy. To przecież najlepsze, co się ma z życia. I jeszcze piękniejsze, jak się nimi dzielisz.”

„Ale nie można tak żyć, wstyd, hańba, po prostu nie ma celu!”

„Mój ojciec mawiał: „Jeśli teraz czegoś nie zrobimy, będziemy żyć w poczuciu wstydu przez resztę życia.””

„Kto podjął świadomość Kṛṣṇy, uważany jest za wybrańca losu, ponieważ znalazł sposób działania, dzięki któremu osiągnie doskonałość życia.”