„Nie można ocenić właściwie mozaiki, dopóki nie spojrzy się na nią z pewnej odległości. Zbliżając się do niej, gubisz się tylko w szczegółach. Wyzwalając się z jednego szczegółu, grzęźniesz w innym.”

„Nic nie jest właściwie pracą, dopóki nie masz ochoty, by robić coś innego.”

„Słowa wznoszą się wyżej niż dzwonnice, rozbrzmiewają z odległości, niejednorodne, na przestrzeni tysięcy kilometrów, wyzwalają obrazy.”

„Kiedy przechodzę od przypadku do konkretu, od szczegółu do uogólnienia, od spojrzenia subiektywnego do zobiektywizowanego – postrzegam świat jako niezwykły, piękny, tajemniczy, ulotny, zmienny, wieloznaczny, spójny, ale i… przerażający. Stąd w pracach pewien niepokój, lęk. Lecz także afirmacja życia.”

„Chrystus – to przepaść pełna światła… ten, kto w nią spojrzy, musi się w nią rzucić.”

„Kiedy człowiek rozbiera się do naga, zbliża się do samego siebie. (…) Nagi człowiek, patrząc na siebie, nie wyciąga innych wniosków, oprócz tego jednego: „To ja.””

„Nigdy naprawdę nie zrozumie się człowieka, dopóki nie spojrzy się na sprawy z jego punktu widzenia, dopóki nie wejdzie się w jego skórę, nie pochodzi się w jego skórze po świecie.”

„Zdrada bowiem ma swój pewien wymiar, który ogarnąć da się dopiero z odległości znaczniej dalszej, niż na to pozwala osobiste współżycie.”

„Jest namiętna i pełna pasji. Jej jasne, hipnotyzujące spojrzenie przypomina spojrzenie dzikiego zwierzęcia. Ma wysokie czoło, naznaczone, jak mniemam, długą i przerażającą przeszłością. Jest życzliwa i przyjacielska, a jednak kiedy się zbliża, cofam się odruchowo. Ona mnie przeraża.”

„Chociaż promień widzenia jest tak rozległy (odległość Pikula od Alp Rodniańskich wynosi 240 km.) widok z Popadii ma jedną cechę charakterystyczną; nie widać stąd ani kawałka równiny, ani jednej osady ludzkiej; wzrok gubi się w morzu wierzchołków, połonin, głazów, kosodrzewiny i czarnych górskich stoków, porosłych odwiecznym borem. Śmiało rzecz można, że (nie licząc Tatr, posiadających odrębny charakter) widok z Popadii nie ma sobie równego w Karpatach, na całej ich przestrzeni od Preszburga po Orszowę.”