„Z chochlikiem raz gwarzyło cielę:
Cóż warte łąki, kędy kwitną asfodele,
Lub gaje, kędy
rosną sławetne wawrzyny,

Jeśli wiodące do nich zarosły ścieżyny?
Cielaku, na to chochlik
odparł pełen gniewu,
Różnych dróg różne bywają zalety,
Niestety
Utarte zwykle prowadzą do chlewu.”

„Już myślałem
że już
liść wawrzynu przywdzieje,
lecz niestety.
Ha cóż –
nie nam laury, woń róż,
których strzeże Machejek.”

„Nie można być uczciwym na kredyt.”

„Kędy miłości nie ma, nie ma tam wesela.”

„Ludzkość homogenizowana, w hurcie tanio i na kredyt.”

„Pytała się ludzka tęsknica
kędy jej kres?”

„Uciekaj, kędy możesz, od złego człowieka.”

„Istocie, której podłość
Osiągnęła szczyty,
Żeby się rozmnażać,
Nie trzeba kobity.”

„Wielki kredyt rujnuje tak całe narody jak i poszczególne osoby.”

„Pieniądz to nic innego jak kredyt i na wielu banknotach (na funcie, dolarze, choć, nie wiedzieć czemu – co powinno nam dać wiele do myślenia – nie na euro) pisze się nadal, że bank centralny gwarantuje ten kredyt w jakiś sposób.”